The Awakening Review

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Πριν περίπου δεκατρία χρόνια η θρυλική Έκτη Αίσθηση έφερε ξανά στο προσκήνιο τα θρίλερ φαντασμάτων και δημιούργησε μια άτυπη θα λέγαμε «μόδα» που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Το ρεύμα που δημιούργησε η ταινία του  Shyamalan  ενέπνευσε αρκετούς δημιουργούς, μεγάλους και μικρούς, οι οποίοι προσπάθησαν να προσεγγίσουν τις ιστορίες φαντασμάτων  από πολλές και διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Άλλες φορές τα αποτελέσματα των πειραματισμών αυτών ήταν επιτυχημένα (ή έστω υποφερτά) και άλλες απλά τραγικά.

Μέσα λοιπόν στα 13 αυτά χρόνια θα μπορούσαμε να πούμε πως τα έχουμε δει σχεδόν όλα!

Από εκδικητικά πνεύματα που διψούν για εκδίκηση έως ερωτικές ιστορίες από άλλη διάσταση, κι από παγιδευμένες ψυχές σε σώματα μικρών παιδιών που ζητάνε λύτρωση μέχρι τρομαχτικές απόκοσμες μορφές από τον άλλο κόσμο που θέλουν να πάρουν μαζί τους και τους ζωντανούς.

Μάλιστα, αν το καλοσκεφτούμε θα δούμε πως κάθε μήνα όλο και κάποια κυκλοφορία που αφορά φαντάσματα κάνει την εμφάνιση της στη μεγάλη οθόνη, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το βρετανικό και υψηλών προσδοκιών The Woman In Black, το οποίο ήταν στην ουσία, μια προσπάθεια για  να αλλαχθεί το image του έτερου αγαπημένου Harry (λέγε με και Potter) της Αγγλίας, Daniel Radcliffe.

Κάτι παρόμοιο προσπαθεί να κάνει το επίσης βρετανικής παραγωγής The Awakening ...


...στο προφίλ και την καριέρα της υποτιμημένης Rebecca Hall (Vicky Cristina Barcelona, The Town), μιας και της δίνει τη δυνατότητα να αφήσει τους β’ ρόλους και να περάσει μπροστά ως βασική πρωταγωνίστρια, σε μια παραγωγή που θα τη φέρει επιτέλους στην πρώτη γραμμή των stars.

Στην ταινία, που διαδραματίζεται λίγο μετά τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο, η Hall υποδύεται τη Florence Cathcart, μια συγγραφέα-ερευνήτρια παραφυσικών φαινομένων που έχει ως «σημαία» της  τον ορθολογικό τρόπο σκέψης.

Όπως είναι αναμενόμενο δεν αποδέχεται την ύπαρξη φαντασμάτων, θεωρεί  ότι όλα εξηγούνται μέσω της επιστήμης και μάλιστα όποτε κρίνεται απαραίτητο δε διστάζει να τα βάλει με κομπογιαννίτες medium, ξεσκεπάζοντας τους.

Το ίδιο δύσπιστη είναι και κατά την επίσκεψη του καθηγητή ιστορίας Robert Malleroy (Dominic West, John Carter), που της ζητά να ερευνήσει τις συνθήκες θανάτου ενός αγοριού του οικοτροφείου στο οποίο εργάζεται και που σύμφωνα με μαρτυρίες, οφείλεται σε κάποιο φάντασμα που κυκλοφορεί συχνά – πυκνά στους διαδρόμους.

Παρά  τη δυσπιστία της και την αρχική της άρνηση, η ερευνήτρια τελικά αποδέχεται την πρόταση και επισκέπτεται το οικοτροφείο.

Αμέσως γνωρίζει το προσωπικό που εργάζεται εκεί αλλά και τα τρομαγμένα μικρά αγόρια που συνεχίζουν να κάνουν λόγο για φαντάσματα και περίεργες παρουσίες.

Η νεαρή γυναίκα μη χάνοντας χρόνο πιάνει δουλειά και ξεκινά την εξερεύνηση του σπιτιού, στήνοντας παγίδες στα σημεία όπου παρατηρήθηκε η μεταφυσική δραστηριότητα.

Και ενώ η έρευνα της την οδηγεί στη λύση του μυστηρίου, μια περίεργη οντότητα που μοιάζει με μικρό αγόρι αρχίζει να την τρομοκρατεί.

Το γεγονός αυτό γεννά την αμφιβολία μέσα της και την κάνει να αμφισβητήσει τα μέχρι τότε πιστεύω της.
Το σοκ όμως θα είναι  ακόμα μεγαλύτερο όταν ανακαλύψει πως η παρουσία του αγοριού συνδέεται στενά και με το δικό της παρελθόν…

Το Awakening  κυκλοφόρησε στις αρχές του Νοέμβρη στη Βρετανία και σε γενικές γραμμές δημιούργησε θετικές  εντυπώσεις σε κοινό και κριτικούς.

Η ατμόσφαιρα του πλησιάζει σε αρκετά σημεία το παρόμοιας θεματικής Woman In Black αλλά και του προγενέστερου spanish hit The Orphanage.
Ειδικά σε κάποια σημεία οι ομοιότητες είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανείς.

Όμως παρά τα κοινά σημεία και την έντονη αίσθηση déjà vu, το φιλμ του Nick Murphy δεν τα πάει κι άσχημα.

Διαθέτει πολύ καλή γοτθική ατμόσφαιρα, όμορφα τοπία, καλούς ηθοποιούς (ξεχωρίζει η πολυβραβευμένη Imelda Staunton, Harry Poter and the Deathly Hallows: Part 1) και ένα σενάριο που σίγουρα δε σε αφήνει αδιάφορο.

Σε δυο-τρία σημεία καταφέρνει να γίνει και τρομαχτικό αλλά αυτό θα λέγαμε πως δεν είναι ένα από τα δυνατά του σημεία.
Όπως επίσης και ο ρυθμός που ολισθαίνει, κουράζοντας το θεατή, όσο πλησιάζουμε στην κορύφωση της ταινίας .

Μια κορύφωση που, αν και μου άρεσε, θα προτιμούσα να υποστήριζε μέχρι τέλους τις αρχικές σκοτεινές της βλέψεις και να μην το γύριζε λίγο πριν λήξη σε ξενέρωτο happy end.

Παρόλα αυτά ως σύνολο βλέπεται με ενδιαφέρον και δεν κλαις το χρόνο σου - σ’αυτό βοηθάει σημαντικά και η ταλαντούχα πρωταγωνίστρια που με τις υποκριτικές της ικανότητες και τη γοητευτική της παρουσία αποδεικνύει τελικά ότι μπορεί να σταθεί άνετα μπροστά στην οθόνη ως πρώτο «βιολί»!

Τέλος  θα έλεγα πως κοντράρει στα ίσα την ταινία του Radcliffe και μάλιστα πολλές στιγμές την κερδίζει στα σημεία.
Δεν ξέρω γιατί αλλά μετά τη θέαση και των δύο φιλμ μου δόθηκε η εντύπωση πως θα ήταν πιο ταιριαστά τα πράγματα αν ανάμεσα στους δύο ηθοποιούς είχε γίνει ανταλλαγή ρόλων.
Να έπαιζε δηλαδή ο Radcliffe το ρόλο της Hall και τούμπαλιν!

Κάτι μου λέει πως όλο και κάποιο μπέρδεμα έγινε στο casting…. 

Κι αν όχι… τότε μάλλον έπρεπε να γίνω casting director!

The Awakening trailer από Horrorant