Οι 5 Καλύτερες ταινίες τρόμου στο Μετρό
Το μετρό της Νέας Υόρκης είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσουν όλοι οι τυχεροί που επισκέφτονται την πιο όμορφη πόλη του κόσμου.
Έχει 4 επίπεδα, καμια 20ρια γραμμές που διακλαδώνονται μεταξύ τους με ένα δαιδαλώδες τρόπο αλλά πάνω απ'όλα είναι το πιο βρώμικο μετρό που μπορείτε να φανταστείτε.
Όπως καταλαβαίνετε, αποτελεί το ιδανικό μέρος να σκοτώσεις, να απαγάγεις, να βασανίσεις αν είσαι κινηματογραφιστής ταινίας τρόμου.
Θέλετε να δούμε μια επιλογή των 5 Καλύτερων Horror ταινιών που εξελίσσονται στο μετρό;
Ήμουν σίγουρος.
Raw Meat (1973)
Το ντεμπούτο του Gary Sherman λέει την ιστορία ενός κανιβάλου που ζει κάτω από το μετρό του Λονδίνου και έναν αστυνομικό που κάνει έρευνες μαζί με ένα ζευγάρι που τον βοηθάει.
Στη Βρετανία κυκλοφόρησε με τον τίτλο Death Line και, αν και σήμερα θα σας φανεί ξεπερασμένο, η ατμόσφαιρα και ο τρόμος είναι τα στοιχεία που το κάνουν επιτυχημένο.
Η αρχική version του Raw Meat κόπηκε από τη BBFC λόγω σκληρών σκηνών όπως αυτή με το φτυάρι στο κεφάλι ενός άνδρα, τον κανίβαλο να τρώει το κεφάλι ενός αρουραίου και την απόπειρα βιασμού της Sharon Gurney.
Αν βρείτε την unrated version, μη διστάσετε να το δείτε.
Χωρίς αυτή όμως, όχι.
Mimic (1997)
Το Mimic του Guillermo del Toro το θυμάμαι σαν χτες, όπως και όλες τις ταινίες με τη Mira Sorvino, μιας μετρίων δυνατοτήτων ηθοποιό και μέτριας ομορφιάς γυναίκα που όμως, για κάποιο ακατανόητο λόγο μου μένει στο μυαλό κάθε φορά που τη βλέπω.
Όταν τα παιδιά στο Μανχάταν αρχίζουν να πεθαίνουν από μολυσμένες κατσαρίδες, εντομολόγοι δημιουργούν γενετικά ένα μεγάλο έντομο, γνωστό ως Judas Breed, που θα απελευθερώσει ένζυμα και θα σκοτώσει τις κατσαρίδες.
3 χρόνια μετά οι άνθρωποι αρχίζουν να εξαφανίζονται στα μετρό κάτω από την πόλη.
Σύντομα ανακαλύπτουν ότι το Judas Breed αναπαράγεται, μεγαλώνουν, τρώνε ανθρώπους και μάλιστα έχουν την ικανότητα να μιμούνται την εμφάνιση του ανθρώπου.
Creep (2004)
Ο άνθρωπος που έκανε το Triangle (ναι, αυτό για το οποίο γράφατε σεντόνια στα σχόλια), ξεκίνησε να κάνει ταινίες με το Creep που ήρθε στην Ελλάδα με τον ξεκάθαρο τίτλο Τρόμος στο Μετρό.
Επικεντρώνεται σε μια νεαρή γυναίκα (Franka Potente), η οποία παγιδεύεται σε ένα σταθμό του μετρό του Λονδίνου και δέχεται επίθεση από έναν άγνωστο εισβολέα.
Ο Christopher Smith κάνει μια εξαιρετική δουλειά δημιουργώντας μια απόκοσμη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και πολύ σασπένς.
End of the Line (2007)
Μια ομάδα επιβατών παγιδεύονται στο μετρό κάτω από μια άγνωστη πόλη, όταν τα μέλη μιας θρησκευτικής αίρεσης λαμβάνουν μια μυστηριώδης σελίδα που τους προτρέπει να τους δολοφονήσουν βάναυσα όλους, στο όνομα της διάσωσης τους.
Όπως το Creep, το Καναδικό horror του Maurice Devereaux κάνει σπουδαία δουλειά δημιουργώντας κλειστοφοβία και αγωνία, αλλά είναι επίσης πολύ προκλητικό με τα θρησκοκοινωνικά σχόλια του.
Επίσης, έχει μια καταπληκτική εναρκτήρια σκηνή!
The Midnight Meat Train (2008)
Η προσαρμογή του διηγήματος του Clive Barker από τον Ryuhei Kitamura, ακολουθεί έναν φωτογράφο (Bradley Cooper) καθώς προσπαθεί να εντοπίσει τον "Butcher του μετρό" (Vinnie Jones).
Στην προσπάθειά του, βρίσκει τον εαυτό του όλο και πιο βαθιά στον κόσμο του χασάπη και καταλήγει να πάρει περισσότερο από ό,τι ζητάει.
Αυτή η ταινία είχε μεγάλη επίπτωση σε μένα και με την πάροδο του χρόνου αποκτά ακόμα μεγαλύτερη.
Έχει 4 επίπεδα, καμια 20ρια γραμμές που διακλαδώνονται μεταξύ τους με ένα δαιδαλώδες τρόπο αλλά πάνω απ'όλα είναι το πιο βρώμικο μετρό που μπορείτε να φανταστείτε.
Όπως καταλαβαίνετε, αποτελεί το ιδανικό μέρος να σκοτώσεις, να απαγάγεις, να βασανίσεις αν είσαι κινηματογραφιστής ταινίας τρόμου.
Θέλετε να δούμε μια επιλογή των 5 Καλύτερων Horror ταινιών που εξελίσσονται στο μετρό;
Ήμουν σίγουρος.
Raw Meat (1973)
Στη Βρετανία κυκλοφόρησε με τον τίτλο Death Line και, αν και σήμερα θα σας φανεί ξεπερασμένο, η ατμόσφαιρα και ο τρόμος είναι τα στοιχεία που το κάνουν επιτυχημένο.
Η αρχική version του Raw Meat κόπηκε από τη BBFC λόγω σκληρών σκηνών όπως αυτή με το φτυάρι στο κεφάλι ενός άνδρα, τον κανίβαλο να τρώει το κεφάλι ενός αρουραίου και την απόπειρα βιασμού της Sharon Gurney.
Αν βρείτε την unrated version, μη διστάσετε να το δείτε.
Χωρίς αυτή όμως, όχι.
Mimic (1997)
Όταν τα παιδιά στο Μανχάταν αρχίζουν να πεθαίνουν από μολυσμένες κατσαρίδες, εντομολόγοι δημιουργούν γενετικά ένα μεγάλο έντομο, γνωστό ως Judas Breed, που θα απελευθερώσει ένζυμα και θα σκοτώσει τις κατσαρίδες.
3 χρόνια μετά οι άνθρωποι αρχίζουν να εξαφανίζονται στα μετρό κάτω από την πόλη.
Σύντομα ανακαλύπτουν ότι το Judas Breed αναπαράγεται, μεγαλώνουν, τρώνε ανθρώπους και μάλιστα έχουν την ικανότητα να μιμούνται την εμφάνιση του ανθρώπου.
Creep (2004)
Επικεντρώνεται σε μια νεαρή γυναίκα (Franka Potente), η οποία παγιδεύεται σε ένα σταθμό του μετρό του Λονδίνου και δέχεται επίθεση από έναν άγνωστο εισβολέα.
Ο Christopher Smith κάνει μια εξαιρετική δουλειά δημιουργώντας μια απόκοσμη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και πολύ σασπένς.
End of the Line (2007)
Όπως το Creep, το Καναδικό horror του Maurice Devereaux κάνει σπουδαία δουλειά δημιουργώντας κλειστοφοβία και αγωνία, αλλά είναι επίσης πολύ προκλητικό με τα θρησκοκοινωνικά σχόλια του.
Επίσης, έχει μια καταπληκτική εναρκτήρια σκηνή!
The Midnight Meat Train (2008)
Στην προσπάθειά του, βρίσκει τον εαυτό του όλο και πιο βαθιά στον κόσμο του χασάπη και καταλήγει να πάρει περισσότερο από ό,τι ζητάει.
Αυτή η ταινία είχε μεγάλη επίπτωση σε μένα και με την πάροδο του χρόνου αποκτά ακόμα μεγαλύτερη.
Με πολύ αίμα και gore, μια στυλιστική ποιότητα και μια αίσθηση επικείμενου φόβου, το The Midnight Meat Train είναι σίγουρα μία από τις καλύτερες προσαρμογές του Clive Barker και η καλύτερη ταινία τρόμου σχετικά με τον υπόγειο σιδηρόδρομο.
Post a Comment