Uncaged review

Πρόκειται για μια ανεξάρτητη δουλειά από τον σκηνοθέτη Daniel Robbins.
Με το που κλείνει τα 18, ο Jack (Ben Getz) δέχεται ένα γράμμα από τον θείο του που τον προσκαλεί στο σπίτι που έχει στην εξοχή. 

O ξάδερφος του ο Brandon (Zack Weiner) και ο φίλος του ο Turner (Kyle Kirkpatrick) αποφασίζουν να συνοδεύσουν τον Jack στο μέρος αυτό προκειμένου να περάσουν καλά.
Όταν φτάνουν εκεί, ο θείος έχει αφήσει ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή που τους λέει ότι θα λείψει για λίγες μέρες και τους παροτρύνει να βολευτούν.

Ο Jack ξυπνάει την επόμενη μέρα γυμνός, μέσα σε ένα σκουπιδοτενεκέ.
Αρχικά πιστεύει ότι υπνοβατεί, αλλά σε μία από τις επόμενες περιπλανήσεις του, συνδέει μια κάμερα στον εαυτό του και βλέποντας το βίντεο, συνειδητοποιεί ότι κατά τη διάρκεια της νύχτας μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο.

Συνήθως οι ταινίες με λυκανθρώπους είναι ή του ύψους ή του βάθους. 
Όσες είναι του βάθους, αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ότι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς επιδιώκουν να κάνουν με τα συγκεκριμένα πλάσματα της νύχτας και φαίνεται ότι το Uncaged πέφτει σε αυτήν ακριβώς την παγίδα.

Παρά το γεγονός ότι η ερμηνεία του Zack Weiner είναι ίσως η μοναδική εξόφθαλμα κωμική, η ταινία βαφτίστηκε εκ των υστέρων «κωμωδία», διότι στον συγκεκριμένο τομέα τα πάει σαφώς καλύτερα απ’ ότι στον τρόμο.

Όμως παρά κάποιες εκλάμψεις εξαιρετικής κινηματογράφησης, όπως π.χ. τα flashbacks όπου μαθαίνουμε πως η λυκανθρωπία του Jack είναι κληρονομική και την έχει όλη η οικογένειά του, το μεγαλύτερο μέρος αποτελείται από μία αδέξια συρραφή πλοκών και υποπλοκών που πολλές από αυτές δεν καταλήγουν κάπου συγκεκριμένα ή δεν εξυπηρετούν την ιστορία ουσιαστικά.

Μεγάλο μέρος της ταινίας αφορά τη γνωριμία του Jack με έναν αρχηγό μιας συμμορίας που τον υποδύεται πολύ καλά ο Garrett Hendricks, αλλά δεν συμβάλλει καθοριστικά στην έκβαση και μοιάζει ξεκομμένη από το όλο σύνολο.
Σε πολλά σημεία φαίνεται να έχουν αφαιρεθεί κάποιες σκηνές από το αρχικό σενάριο, ενώ άλλες εμφανίζονται υπερβολικά παρατεταμένες, δίχως να εξυπηρετούν τίποτα.

Το βασικό όμως πρόβλημα της ταινίας είναι ότι το χαμηλό της κόστος καθοδηγεί πολλές από τις σκηνοθετικές επιλογές, παρά τη φιλότιμη προσπάθεια που καταβάλλεται για να κρυφτεί.
Οφείλουμε να εκτιμήσουμε το γεγονός ότι εκεί έξω υπάρχει άφθονη σαβούρα χαμηλού προϋπολογισμού που ο ερασιτεχνισμός που τη διέπει καθιστά επώδυνη τη θέαση της, ώστε να εκτιμήσουμε την προσπάθεια που έκανε ο  Robbins προκειμένου να δώσει ένα αξιοπρεπές έργο.

Υπάρχουν καλοδουλεμένες εικόνες που αποδίδονται με την τεχνική του comic, προκειμένου να καλυφθούν τα πενιχρά μέσα, ενώ η καθοδήγηση των ηθοποιών και αρκετά από τα πλάνα δίνουν την αίσθηση μιας επαγγελματικής δουλειάς.
Όταν όμως το Uncaged περνάει στο δια ταύτα που είναι η μεταμόρφωση του Jack σε λυκάνθρωπο, τα εφέ και το make-up είναι απαράδεκτα και κάθε άλλο παρά αντάξια μιας τυπικής παραγωγής του συγκεκριμένου υποείδους τρόμου.

Βέβαια από τη μια η φιλότιμη προσπάθεια κι από την άλλη οι αδέξιες επιλογές προσδίδουν στο όλο εγχείρημα μια αίσθηση προσωπικού στίγματος που κατά κάποιο τρόπο λειτουργεί υπέρ και που οι ήδη μυημένοι στον ανεξάρτητο κινηματογράφο θα το βρουν χαριτωμένο μέσα στην αφέλειά του.

Προσωπικά αδυνατώ να κατανοήσω το πώς βάζουν κάποιοι το Uncaged στην ίδια μοίρα με το περσινό Howl που είναι μια σαφώς ανώτερη ταινία.
Δεν μπορώ να πω όμως, ότι έχασα τον χρόνο μου που το είδα.

Βασίλης Γιαννάκης.

Release Dates:
16 February 2016 (USA)