Tuftland (Kyrsya) (2017) review

Μια Φινλανδική παραγωγή από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Roope Olenius που σας περιμένει να την παρακολουθήσετε στο φετινό Horrorant Film Festival. 

Όντας απογοητευμένη από μια σχέση που έληξε, η Irina (Veera W. Vilo) απελπίζεται με τον τρόπο που λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος. 
Η δουλειά που της προσφέρεται από το χωριό της Kyrsya, είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη, δεδομένου ότι θα της δώσει την ευκαιρία να ζήσει μέσα σε ένα απέραντο δάσος, μακριά από τον πολιτισμό.

Με το που φτάνει στο μικρό χωριό, διαπιστώνει το πόσο αποκομμένο είναι από τον υπόλοιπο κόσμο. 
Οι χωρικοί ζούνε δίχως αυτοκίνητα και τεχνολογικά μέρα τα οποία τα θεωρούν περιττά και μετά βίας διαθέτουν ηλεκτρικό ρεύμα.
Σιγά-σιγά, η βραδείας καύσεως αφήγηση μας αποκαλύπτει ότι τελικά αυτοί οι χωρικοί δεν είναι τόσο αθώοι όσο φαίνονται.

Όσοι θέλετε να δείτε ένα φιλμ που γνωρίζει καλά το πώς να επιστρατεύει και να αξιοποιεί φωτογραφικά το φυσικό τοπίο, αυτή η ταινία είναι για σας.
Την προτείνω ακόμη και στους φαν των art-house παραγωγών που δεν είναι απαραίτητα λάτρεις του τρόμου.

Διότι ο τρόμος που καιροφυλαχτεί στην Kyrsya είναι κυρίως υποδόριος και ατμοσφαιρικός, ώστε να παρέχει άφθονο χώρο στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και στη δραματουργία.

Ο Olenius χειρίζεται ένα ζήτημα που το έχουμε δει σε παρόμοια έργα να αναπτύσσεται επιφανειακά, ωστόσο με τη γραφή και το καδράρισμά του, αναδεικνύει όψεις του που διαπραγματεύονται σπουδαία ζητήματα, όπως η αποκέντρωση, η ανάπτυξη, ο συντηρητισμός, οι παραδόσεις και άλλα πολλά.

Χαρακτηριστική επίσης είναι η τεχνική που επιστρατεύει με βάση την οποία τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
Για παράδειγμα υπάρχουν σκηνές εφιαλτών που βλέπει η Irina, από τους οποίους δεν είναι ανάγκη να τη δούμε να ξυπνά, γι’ αυτό και στο επόμενο πλάνο τη βλέπουμε να εργάζεται, το επόμενο πρωινό.

Οι αποκαλύψεις, αν και αναμενόμενες, είναι έξυπνα δοσμένες με πινελιές μαύρου χιούμορ να αποφορτίζουν το κλίμα στα σημεία που πρέπει, ενώ σε κάποια άλλα παρέχονται με ωμότητα, όχι όμως σε σημείο που να προκαλούν (μεγάλη) αποστροφή στον θεατή.

Αν και είναι κάπως δύσκολο να κρίνω τις ερμηνείες δεδομένου ότι οι ηθοποιοί μιλούν φιλανδικά, έχω την αίσθηση ότι κυμαίνονται όλες τους, πολύ πάνω από τον μέσο όρο.

Σε γενικές γραμμές το Kyrsya είναι μια ταινία που προσφέρεται για όλους, είτε είναι οπαδοί του τρόμου, είτε όχι.

Βασίλης Γιαννάκης.

Release Dates:
30 January 2018 (Snowdance)
3 May 2018 (Horrorant Film Festival)