Horrorant Classics: Άγρια Νύχτα (Near Dark) (1987)

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Πολλά χρόνια πριν  την εφηβική λαίλαπα του Edward και της Bella, ένα άλλο ξεχωριστό ζευγάρι είχε κάνει την εμφάνιση του στο κινηματογραφικό πανί.

Ένα ζευγάρι που αργά και αθόρυβα κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του μύθο, χαρίζοντας μας ένα από τα απολαυστικότερα βαμπιρικά ρομάντζα που είδαμε ποτέ.

Όπως στο Twilight έτσι κι εδώ, το υπεύθυνο μυαλό πίσω απ’ αυτή τη ρομαντική ελεγειακή ταινία τρόμου είναι γένους θηλυκού, και μάλιστα όχι όποιο κι όποιο, αλλά αυτό της βραβευμένης με Oscar για το Hurt Locker και πρώην συζύγου του James Cameron, Kathryn Bigelow.

Η δυναμική σκηνοθέτις με την ανανεωτική γυναικεία της ματιά κατάφερε να αναμίξει με ιδιαίτερα ποιητικό τρόπο, τη μυθολογία των βρικολάκων με αυτήν του γουέστερν, κάνοντας ταυτόχρονα ένα καίριο και διαχρονικό σχόλιο για τη μοναξιά της ψυχής και τη δυσλειτουργικότητα των σχέσεων.

Τι κι αν πέρασαν κιόλας 25 χρόνια από την πρώτη της προβολή, η Άγρια Νύχτα παραμένει σήμερα το ίδιο φρέσκια, όμορφη και ξεχωριστή, έτοιμη να σε παρασύρει ανά πάσα στιγμή στο δικό της άγριο κόσμο, έναν κόσμο χωρίς αύριο, καταδικασμένο να ζει στο σκοτάδι της ανθρώπινης ύπαρξης.

Σ’ ένα μπαρ του Phoenix ο νεαρός αγρότης ο Caleb (Adrian Pasdar) φλερτάρει την όμορφη Mae (Jenny Wright) και της προτείνει να τη συνοδέψει στο σπίτι της.

Όμως λίγο πριν φτάσουν στο τροχόσπιτο που μένει, η κοπέλα φιλά και δαγκώνει στο λαιμό τον νεαρό...



Χωρίς να του δώσει καμία εξήγηση, χάνεται στο σκοτάδι και αφήνει πίσω της τον απορημένο Caleb να αναρωτιέται τι ακριβώς συνέβη.

Κι ενώ ο ήλιος αρχίζει να ξεπροβάλλει, το φορτηγάκι του νεαρού παθαίνει βλάβη κι έτσι αναγκάζεται να γυρίσει στο σπίτι με τα πόδια.

Κάπου όμως στα μισά της διαδρομής αρχίζει να νιώθει πόνο και αδυναμία με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται ακόμα και να περπατήσει.

Πάνω λοιπόν που πλησιάζει στο σπίτι του, κι ενώ οι δυνάμεις του έχουν σχεδόν εξαντληθεί, το τροχόσπιτο της κοπέλας εμφανίζεται από το πουθενά, κι ένα χέρι τον τραβάει μέσα.

Εκεί με τρόμο διαπιστώνει πως η Mae και η παρέα της, είναι αθάνατα βαμπίρ, πλάσματα καταδικασμένα να ζουν στη νύχτα και να τρέφονται με το αίμα των ζωντανών, και το χειρότερο… πως ο ίδιος αρχίζει να μετατρέπεται σε έναν απ’ αυτούς.

Από δω και πέρα ξεκινούν τα δύσκολα για τον πρωταγωνιστή μας αφού θα πρέπει να διαλέξει άμεσα στρατόπεδο.

Τον κόσμο της νύχτας και την αιώνια ζωή ή τον κόσμο της μέρας και την οικογενειακή θαλπωρή;

Με τον πατέρα του και την αστυνομία να τον ψάχνουν από τη μία και τον έρωτα του για την όμορφη Mae να τον παρασέρνει από την άλλη, θα έρθει αντιμέτωπος με το σημαντικότερο δίλλημα της ζωής του.

Ένα δίλλημα ζωής και θανάτου που θα οδηγήσει τον ίδιο και τα αγαπημένα του πρόσωπα σ’ ένα ανελέητο παιχνίδι επιβίωσης για γερά νεύρα.

Πρέπει να ομολογήσω πως μέχρι χθες δεν είχε τύχει ποτέ να βρεθώ αντιμέτωπος με το βαμπιρικό δημιούργημα της Bigelow ή τουλάχιστον αν είχε γίνει κάποια στιγμή παλιότερα δε θυμόμουν απολύτως τίποτα.

Πάντα άνηκε στα horror classics που δεν είχα δει και πάντα ήμουν περίεργος να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι τι στο καλό ήταν αυτό το τόσο ξεχωριστό που άκουγα εδώ και χρόνια πως έχει.

Έτσι λοιπόν με αφορμή μια εξαιρετικής ποιότητας κυκλοφορία του φιλμ που βρήκα σε Blu- Ray, και με τις προσδοκίες ανεβασμένες επιβιβάστηκα κι εγώ - λίγο καθυστερημένα είναι η αλήθεια - στο τροχόσπιτο της βαμπιρό-παρέας,  για μια βόλτα που τελικά δε με χάλασε καθόλου…

Γοητευτική, στιλάτη, σχεδόν ποιητική η Άγρια Νύχτα της Bigelow κατεβαίνει στον κόσμο του σκότους με αξιοζήλευτη δεξιοτεχνία, για να αλιεύσει την σπαρακτική μοναξιά των απέθαντων πλασμάτων της νύχτας και να την μετατρέψει τελικά σε αλληγορία για την απέραντη μοναξιά του κόσμου μας, αλλά και σε οδυνηρή υπενθύμιση της εγωιστικής φύσης του ανθρώπινου είδους.

Με αργό αφηγηματικό ρυθμό και με μια εμμονή στην ανάδειξη των χρωματισμών του τοπίου αφήνει τα βλέμματα να μιλήσουν, βάζοντας στην άκρη τις ξεπερασμένες συμβάσεις του είδους.

Χωρίς να ξεχνά το κοινό στο οποίο απευθύνεται, η σκηνοθέτης προσφέρει αφειδώς τις απαραίτητες ανατριχίλες  (εντυπωσιακή η σεκάνς στο μπαρ) και με την ερωτική ιστορία στο επίκεντρο, φωτίζει πτυχές που μέχρι τότε λίγοι είχαν τολμήσει σε ταινία τρόμου.

Βάζοντας στο στόχαστρο θέματα όπως: την ανάγκη για διαφορετικότητα, τις πιεστικές παρορμήσεις της φύσης, το αίσθημα του ανεκπλήρωτου, το αλάνθαστο ένστικτο της επιβίωσης και το μεγαλείο της θυσίας, καταφέρνει να δώσει στο θεατή μια διαφορετική εικόνα για τα μέχρι τότε «στιγματισμένα» πλάσματα του σκότους, αντιμετωπίζοντας τα με αξιοθαύμαστη ευαισθησία και κατανόηση.

Με ένα πρωταγωνιστικό ζευγάρι που λάμπει (χωρίς να έχει ανάγκη τη χρυσόσκονη του Edward!), ένα σύνολο β’ ρόλων που τσακίζει κόκκαλα (μεγάλη μορφή τελικά ο Lance Henriksen (The Slammin Salmon) στο ρόλο του αρχηγού της συμμορίας και ανεπανάληπτος ο Bill Paxton (Haywire) σε ένα ρεσιτάλ καφρίλας ως σαδιστής Severen) και ένα υπέροχα μελαγχολικό soundtrack το παζλ του μικρού αυτού παραγνωρισμένου διαμαντιού συμπληρώνεται ιδανικά.

Μπορεί με τα σημερινά δεδομένα να φαντάζουν λίγο ξεπερασμένα κάποια ειδικά εφέ ή λίγο αφελή κάποια σεναριακά τεχνάσματα (ναι, στη μετάγγιση αίματος αναφέρομαι), τίποτα όμως δε φαίνεται ικανό να επισκιάσει τη "βρώμικη" ομορφιά της Άγριας Νύχτας, ακόμα και τόσα χρόνια μετά.

Διασταύρωση road movie (καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι συν-σεναριογράφος  είναι ο Eric Red του The Hitcher) και western τρόμου, επισκιάστηκε στην εποχή της από το έτερο αγαπημένο μου, Lost Boys και πέρασε απαρατήρητη κυρίως λόγω προώθησης και bad timing, μιας και αποτέλεσε την τελευταία ταινία της χρεοκοπημένης DEG productions.

Επειδή όμως τα καλά πράγματα δύσκολα χάνονται, το φιλμ έλαβε έστω και ετεροχρονισμένα, την αποδοχή και την εκτίμηση που του άξιζε, με επακόλουθο να αποτελεί σήμερα μια από τις κλασικότερες ταινίες με βρικόλακες …παρά το γεγονός πως η συγκεκριμένη λέξη δεν αναφέρεται από τους πρωταγωνιστές ούτε στιγμή σε όλη τη διάρκεια του!

Αφήστε λοιπόν τα αναιμικά ειδύλλια τύπου Twilight για άλλους, και ανακαλύψτε, αν δεν το έχετε κάνει μέχρι τώρα, το μεγαλείο ενός ενήλικου ονειρικού παραμυθιού, που στιγμάτισε μια ολόκληρη γενιά και επηρέασε τον κινηματογράφο τρόμου όσο λίγα.

Near Dark (1987) trailer από Horrorant