Header Ads

Delivery: The Beast Within review

Μετά την επιτυχία του Paranormal Activity, ακολούθησε ένας καταιγισμός από found footage κυκλοφορίες με εξορκισμούς και πάσης φύσεως διαβολικές και δαιμονικές παρουσίες. 

Δεν ξέρω αν τελικά ο διάβολος ...έχει τόσο πολλά ποδάρια ή αν απλά όλο αυτό αποτελεί το νέο horror trend μετά τα φαντάσματα και τα vampire, πάντως η όλη ιδέα έχει αρχίσει πια να φθίνει και φυσικά να κουράζει το κοινό.

Έτσι, με λίγους μόλις μήνες διαφορά από το μετριότατο Devil’s Due, έκανε και την εμφάνισή του ένα νέο found footage παρόμοιας θεματολογίας. 

Στο Delivery: The Beast Within λοιπόν έχουμε και πάλι τη καταγραφή της εγκυμοσύνης από μια γυναίκα η οποία υποπτεύεται ότι κυοφορεί το Κακό.

Η ταινία υπόσχεται να ξεφύγει από τη γνωστή φόρμουλα και ποντάρει περισσότερο στον ρεαλισμό δικαιολογώντας τη footage αισθητική της με την ενσωμάτωση του υλικού στα πλαίσια ενός τηλεοπτικού ριάλιτι. 

Είναι η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Brian Netto, που όπως και πολλοί άλλοι νέοι δημιουργοί, προκειμένου να αποδείξει την αξία του και να ανταπεξέλθει στον μικρό προϋπολογισμό, επιλέγει αυτή τη μέθοδο κινηματογράφησης.

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από ένα νεαρό ζευγάρι, τον Kyle (Danny Barclay) και την Rachel (Laurel Vail), το οποίο δέχεται να συμμετάσχει σε ένα τηλεοπτικό reality, καταγράφοντας για εννέα μήνες την πρώτη εγκυμοσύνη της Rachel.

Ξεκινώντας από καθημερινές στιγμές του ζευγαριού και συνεντεύξεις από φίλους και μέλη της οικογένειάς του, το ντοκιμαντέρ φαίνεται να προχωράει κανονικά.

Λίγους μήνες αργότερα όμως η παραγωγή θα βγει εκτός ελέγχου όταν οι κάμερες συλλαμβάνουν διάφορα ανεξήγητα φαινόμενα με επίκεντρο την Rachel.

Όσο η εγκυμοσύνη προχωράει η νεαρή γυναίκα έχει μια έντονη υποψία ότι το παιδί που κυοφορεί έχει καταληφθεί από ένα αρχαίο δαιμόνιο, γεγονός που την κάνει να φέρεται παράλογα. 

Ο σύζυγός της, Kyle προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες στο σπίτι, αλλά καθώς η γέννα πλησιάζει αποδεικνύεται ότι  δεν είναι καθόλου εύκολο.

Η αλήθεια είναι ότι από τα πρώτα λεπτά του έργου, ξεχνάς ότι βλέπεις ταινία και ξεγελιέσαι με την πειστικότητα του καλομονταρισμένου ντοκιμαντέρ που έχει στηθεί. 

Οι συνεντεύξεις από το ζευγάρι, τους φίλους, αλλά και τον ίδιο τον  παραγωγό του υποτιθέμενου ριάλιτι σε συνδυασμό με τη μουσική στο background προσδίδουν μια φυσικότητα που απέχει από τα συνηθισμένα footage.
Τα προβλήματα όμως είναι αδύνατο να τα προσπεράσεις.   
 

Κατ’ αρχήν η ταινία ξεκινάει με το spoiler ότι παρακολουθούμε το υλικό που τραβήχτηκε λίγο πριν το θάνατο της ηρωίδας. 
Επιπλέον, ο παραγωγός του ριάλιτι πιστεύει ότι κάτι στοίχειωσε τη νεαρή γυναίκα. 

Εντάξει, είναι κανόνας ότι στα found footage δεν περιμένουμε happy end και λίγο πολύ υποψιαζόμαστε για το πως θα τελειώσει η ταινία, αλλά όταν από την αρχή σε προϊδεάζει τόσο ωμά, το ενδιαφέρον απότομα μειώνεται.

Ακόμα κι αν ο θεατής κάνει τα στραβά μάτια όμως σε αυτό ελπίζοντας σε μια ανατροπή, δεν θα αργήσει η στιγμή που θα αρχίσει να βαριέται επικίνδυνα. 


Μετά τη χαριτωμένη αρχή, η εξέλιξη προχωράει δίχως καμία έκπληξη και ένταση.
Τα παραφυσικά φαινόμενα περιορίζονται μονάχα σε κάποιες αλλοιώσεις των πλάνων και μερικές παρανοϊκές συμπεριφορές της πρωταγωνίστριας. 

Μπορώ να σκεφτώ μια ατέλειωτη λίστα από footage που έχουν χρησιμοποιήσει τα ίδια κόλπα και μάλιστα πολύ πιο πετυχημένα.

Ως επακόλουθο η ταινία δεν είναι τρομαχτική. 
Ειδικά από το σημείο που ακολουθεί το αμοντάριστο υλικό η ρεαλιστικότατα του ντοκιμαντέρ εξατμίζεται και αρχίζει να γελοιοποιείται.
 

Οι σκηνές στις οποίες το ζευγάρι καβγαδίζει έντονα με το τηλεοπτικό συνεργείο να τους ακολουθεί μέσα στο σπίτι και τις σφήνες με τις δηλώσεις του καθενός μπροστά στη κάμερα, θυμίζει την ελληνική εκπομπή Οικογενειακές Ιστορίες.

Ίσως μάλιστα οι τελευταίες να ήταν και πιο τρομαχτικές - λόγω των ερμηνειών.
Το μόνο που απομένει λοιπόν από τη ταινία είναι το τελευταίο δίλεπτο στο οποίο γίνεται μια ενέργεια που ενδεχομένως να σοκάρει τον θεατή. 

Και πάλι όμως δεν είναι αρκετή η ανταμοιβή για κάποιον που καταφέρνει να φτάσει μέχρι το φινάλε.
 

Γενικά, το Delivery: The Beast Within απογοητεύει. 
Είναι προβλέψιμο, χωρίς νεύρο και στην περισσότερη διάρκειά του βαρετό. 

Για κάποιον περίεργο λόγο όμως φαίνεται να έχει αρκετούς υποστηρικτές που του χαρίζουν βαθμολογίες άνω του μετρίου. 
Ας εξηγήσει κάποιος το γιατί…
 

Για απόψε το βράδυ πάντως καλύτερα να απολαύσετε σπιτικό φαγητό. 
Αφήστε το Delivery.

Σπύρος Νουνανάκης.


Release Dates:
9 October 2013 (Screamfest Horror Film Festival)
19 October 2013 (Sitges Film Festival)
27 May 2014 (USA)