Exists review
Το πρώτο υπήρξε ένα από τα καλύτερα φιλμ του είδους, το οποίο ενέπνευσε πληθώρα ανάλογων ταινιών και διατηρεί ακόμα και σήμερα τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και τον μεταφυσικό τρόμο που επιζητά κάθε φανατικός οπαδός του είδους.
Σε αυτή την περίπτωση καταπιάνεται με ένα θέμα που πολλοί Αμερικάνοι λατρεύουν, τον αστικό μύθο του Bigfoot.
Πολλές είναι οι ταινίες με κεντρικό άξονα αυτή τη θεματική, όμως καιρός ήταν να υπάρξει και σε mockumentary.
Το είδος φαίνεται ότι έχει ασχοληθεί με τόσα θέματα (εξωγήινους, φαντάσματα, κατά συρροή δολοφόνους, την κόλαση, μάγισσες, σατανιστές, τέρατα, φυσικές καταστροφές και παντός είδους αστικούς μύθους) κάτι το οποίο ίσως σιγά σιγά να το οδηγεί προς μία ανεπιθύμητη επανάληψη, με τους δημιουργούς να προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με οποιοδήποτε “πρωτότυπο θέμα”.
Απλά πρέπει κάποια στιγμή να τεθούν κάποια όρια ώστε να κρατηθεί ένα επίπεδο και να μην μετατρέπεται σιγά σιγά σε κωμωδία.
Στη συγκεκριμένη ταινία βλέπουμε πέντε νέους - Dora Madison Burge (Seven Days in Utopia), Samuel Davis (Sin City: A Dame to Kill For), Roger Edwards (Captain Phillips), Denise Williamson, Chris Osborn - να πηγαίνουν στο εξοχικό του θείου του ενός, φυσικά κρυφά, ώστε να περάσουν ένα ξέφρενο σαββατοκύριακο με τις κοπέλες τους, με πολύ αλκοόλ, σεξ και μουσική.
Το σπίτι είναι απομονωμένο σε ένα δάσος του Τέξας.
Στην αρχή ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό ταράζει την ηρεμία τους αλλά δεν τους σταματά από το να βιντεοσκοπούν τα πάντα από την ξέγνοιαστη κατά τα άλλα εκδρομή τους.
Φυσικά και δεν γνωρίζει κανείς ότι βρίσκονται εκεί, συνεπώς ότι και να συμβεί δεν μπορεί κάποιος να τους βοηθήσει, με γνώμονα βεβαίως ότι δεν υπάρχει και σήμα στα κινητά τους.
Μιλάμε για κάποια κλισέ τα οποία μπορεί σε πρώτη φάση να μισείς να τα ακούς και να ξεφυσάς από βαρεμάρα, αλλά κατά βάθος ο κάθε horror fan τα λατρεύει.
Όμως το βασικό πρόβλημα της ταινίας δεν είναι αυτό.
Παρακολουθούμε μια ιστορία με πέντε νέους ανθρώπους, οι οποίοι σαν να είναι ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπων χαμηλού I.Q. παίρνουν αποφάσεις χωρίς λογική και χωρίς ιδιαίτερη σκέψη.
Αυτό δείχνει ότι σεναριακά οι χαρακτήρες είναι όλοι κοψιά χωρίς κάποιο διαφορετικό χαρακτηριστικό από χιλιάδες άλλες ταινίες horror, ειδικά teen movies.
Επιπλέον, το γεγονός ότι ο ένας εκ των ηρώων είναι κινηματογραφιστής δεν σημαίνει πως σε μια εκδρομή τραβούν όλοι βίντεο συνολικά με τρία κινητά, μια ημιεπαγγελματική βιντεοκάμερα και δυο-τρεις Go Pro.
Μπορεί να βοηθάει την κινηματογράφηση της ταινίας, αλλά όπως είχαμε αναφέρει και στο La Cueva, κάποια στοιχεία που χρησιμοποιούνται πλέον στις ταινίες του είδους υπάρχουν καθαρά για να εξυπηρετήσουν τη σκηνοθεσία της ταινίας χωρίς όμως να έχουν λογική ύπαρξη, καθώς μιλάμε για αμοντάριστο υλικό το οποίο βρέθηκε και εμείς σαν θεατές απλά παρακολουθούμε τι βιντεοσκόπησε ο προκάτοχος της κασέτας ή της κάμερας αν έχει διασωθεί υποτίθεται και αυτή.
Συνεπώς, πρόκειται για αστοχίες πολύ σημαντικές οι οποίες υποτιμούν και το θεατή αλλά κυρίως το είδος και τις “αρχές” του.
Ναι ένα «Δόγμα 95» για τα mockumentary όσο καταπιεστικό και αν ακούγεται για μένα είναι απαραίτητο, ώστε να μην εξευτελιστεί εντελώς το είδος.
Ήδη σε μερικά χρόνια θα είναι παρωχημένο και θα έχει κουράσει τους απανταχού φαν.
Αλλά γιατί να το κάνει από τώρα και για αυτούς τους λόγους.
Παρακολουθούμε λοιπόν μια ιστορία κάποιων νέων οι οποίοι δέχονται επίθεση από έναν ανθρωπόμορφο γορίλα τον Bigfoot.
Το αναμενόμενο είναι τα εφέ να είναι καλοφτιαγμένα και να μην φαντάζουν στολή για καρναβάλια.
Και όμως εδώ πρόκειται για στολή από καρναβάλια.
Θα μπορούσε να παρουσιαστεί πολύ καλύτερα ο Bigfoot και αυτό θα μπορούσε να το σώσει ο σκηνοθέτης, αν δεν μας τον έδειχνε τόσο συχνά και σε τόσο κοντινά πλάνα.
Την κατάσταση στις επιθέσεις του ζώου την σώζει το καλό sound design της ταινίας, το οποίο συμβάλει στην έκπληξη από τις επιθέσεις του γορίλα, καθώς μόλις το βλέπουμε γελάμε και μόλις αντιλαμβανόμαστε ότι χρησιμοποιείται εφέ fast forward για την επιτάχυνσή του μπαίνουμε σε πολλές σκέψεις να το κλείσουμε.
Υπάρχουν όμως και χειρότερα...
Το πιο προβληματικό σημείο της ταινίας είναι ο συναισθηματικός κόσμος του Bigfoot, ο οποίος θα μπορούσε να είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος και όχι ένα αιμοβόρο τέρας.
Αυτά βασίζονται στο ανεκδιήγητο φινάλε το οποίο είναι πραγματικά για κλάματα.
Δεν θέλω να συνεχίσω αν και πραγματικά ένα spoiler θα μπορούσε να σας πείσει.
Η ταινία προτείνεται μόνο στους οπαδούς του συγκεκριμένου είδους (mockumentary, bigfoot movies, monster movies) και σε όσους θέλουν να δουν τη νέα ταινία του δημιουργού του The Blair Witch Project.
Σε κανέναν άλλον.
Δημήτρης Βαβάτσης.
Release Dates:
7 March 2014 (SXSW Festival)
24 October 2014 (USA)
Post a Comment