Madison County review
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.
Ώρες ώρες, οι Αμερικανοί έχουν μεγάλη πλάκα.
Στα πλαίσια του ρεαλισμού, μπορούν να καταστρέψουν τη φήμη ολόκληρης επαρχίας, αρκεί να δημιουργήσουν ‘πραγματικά’ δεδομένα σε μια ταινία, έστω και σε εντελώς σχετική έννοια.
Αν ήθελα να φτιάξω μια ταινία που εξελίσσεται σε ένα χωριό αποβλακωμένων χωριατών (στην πιο ακραία μορφή τους, είδει άξεστους, ακοινώνητους και βρωμιάρηδες) και με ήρωα έναν που φορά μια γουρουνοκεφαλή, δε θα το ονόμαζα ποτέ Λειανοβέργιον Ημαθίας.
Τουλάχιστον, αν ήθελα να ξαναπάω ποτέ στο χωριό του πατέρα μου - στο οποίο πέρασα απίστευτα χρόνια μικρός – και να μην μου πετάγανε πέτρες με το που θα πέρναγα τη πινακίδα.
Ποιος ο λόγος να ονομάσεις Madison County – μια υπαρκτή καθ'όλα περιοχή – το μέρος που εξελίσσεται μια ταινία που δυσφημίζει το Madison County;
Εκτός αν κάποιοι θεωρούν ότι η δημοσιότητα θα τραβούσε περίεργους τουρίστες.
Μπορεί, αλλά αμφιβάλω.
Το Madison County (η ταινία) είναι άλλο ένα crap που είδα στα πλαίσια της βλέπω-ό,τι-βγαίνει τακτικής του Horrorant.
Υπερασπιζόμενος αυτή τη τακτική (αν και δεν καταλαβαίνω τα σχόλια μερικών στο γιατί βάζουμε low budget horror στο site), θα μπορούσα να απαριθμήσω πάμπολλα τέτοια φιλμς που ήταν εξαιρετικά ή απλώς καλύτερα από πολλά mainstream horror...
Πάντως, τούτο δω δεν είναι τέτοιο.
Είναι καλή προσπάθεια, αλλά είναι μια κακή ταινία.
Δυο φίλοι, ο James (Colley Bailey, Donner Pass) και ο Will (Matt Mercer) είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν ένα ταξίδι για το Madison County, μαζί με τις καψούρες τους Brooke (Joanna Sotomura) και Jenna (Natalie Scheetz), και τον ανεπιθύμητο και εχθρικό αδερφό της πρώτης, Kyle (Ace Marrero).
Πηγαίνουν για να πάρουν συνέντευξη από έναν συγγραφέα με τον οποίο αλληλογραφούν καιρό, και ο οποίος έχει γράψει βιβλίο για έναν serial killer που δρα στην ευρύτερη περιοχή του Madison County.
Φυσικά, οι ντόπιοι που συναντούν είναι αποβλακωμένοι ηλίθιοι που τους κοιτάνε επίμονα αμίλητοι, ενίοτε τους απειλούν και στο τέλος εξαφανίζονται.
Αυτό που θα βρουν εκεί …το μαντεύετε;
Στα πλαίσια του ρεαλισμού, μπορούν να καταστρέψουν τη φήμη ολόκληρης επαρχίας, αρκεί να δημιουργήσουν ‘πραγματικά’ δεδομένα σε μια ταινία, έστω και σε εντελώς σχετική έννοια.
Αν ήθελα να φτιάξω μια ταινία που εξελίσσεται σε ένα χωριό αποβλακωμένων χωριατών (στην πιο ακραία μορφή τους, είδει άξεστους, ακοινώνητους και βρωμιάρηδες) και με ήρωα έναν που φορά μια γουρουνοκεφαλή, δε θα το ονόμαζα ποτέ Λειανοβέργιον Ημαθίας.
Τουλάχιστον, αν ήθελα να ξαναπάω ποτέ στο χωριό του πατέρα μου - στο οποίο πέρασα απίστευτα χρόνια μικρός – και να μην μου πετάγανε πέτρες με το που θα πέρναγα τη πινακίδα.
Ποιος ο λόγος να ονομάσεις Madison County – μια υπαρκτή καθ'όλα περιοχή – το μέρος που εξελίσσεται μια ταινία που δυσφημίζει το Madison County;
Εκτός αν κάποιοι θεωρούν ότι η δημοσιότητα θα τραβούσε περίεργους τουρίστες.
Μπορεί, αλλά αμφιβάλω.
Το Madison County (η ταινία) είναι άλλο ένα crap που είδα στα πλαίσια της βλέπω-ό,τι-βγαίνει τακτικής του Horrorant.
Υπερασπιζόμενος αυτή τη τακτική (αν και δεν καταλαβαίνω τα σχόλια μερικών στο γιατί βάζουμε low budget horror στο site), θα μπορούσα να απαριθμήσω πάμπολλα τέτοια φιλμς που ήταν εξαιρετικά ή απλώς καλύτερα από πολλά mainstream horror...
Πάντως, τούτο δω δεν είναι τέτοιο.
Είναι καλή προσπάθεια, αλλά είναι μια κακή ταινία.
Δυο φίλοι, ο James (Colley Bailey, Donner Pass) και ο Will (Matt Mercer) είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν ένα ταξίδι για το Madison County, μαζί με τις καψούρες τους Brooke (Joanna Sotomura) και Jenna (Natalie Scheetz), και τον ανεπιθύμητο και εχθρικό αδερφό της πρώτης, Kyle (Ace Marrero).
Πηγαίνουν για να πάρουν συνέντευξη από έναν συγγραφέα με τον οποίο αλληλογραφούν καιρό, και ο οποίος έχει γράψει βιβλίο για έναν serial killer που δρα στην ευρύτερη περιοχή του Madison County.
Φυσικά, οι ντόπιοι που συναντούν είναι αποβλακωμένοι ηλίθιοι που τους κοιτάνε επίμονα αμίλητοι, ενίοτε τους απειλούν και στο τέλος εξαφανίζονται.
Αυτό που θα βρουν εκεί …το μαντεύετε;
Τίποτα, στα πρώτα 45 λεπτά της ταινίας!
Τότε συμβαίνει κάτι στη ταινία, και ενώ ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος/παραγωγός Eric England μας έχει πρήξει τα συκώτια με τους φίλους να τρομάζονται μόνοι τους, να υποψιάζονται ότι τους ακολουθούν και να αναρωτιούνται (λίγο σουρεάλ, μέσα στη ταινία) τι κάνουν εκεί, νέα παιδιά, αντί να πάνε σπίτι και να βγάλουν τα μάτια τους.
Αλήθεια, τα κορίτσια τη πέφτουν συνέχεια στα αγόρια, που όμως είναι πολύ απασχολημένα στο να απαντάνε το μονότονο ‘τόσα χιλιόμετρα κάναμε, είναι κρίμα να φύγουμε’.
Τότε συμβαίνει κάτι στη ταινία, και ενώ ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος/παραγωγός Eric England μας έχει πρήξει τα συκώτια με τους φίλους να τρομάζονται μόνοι τους, να υποψιάζονται ότι τους ακολουθούν και να αναρωτιούνται (λίγο σουρεάλ, μέσα στη ταινία) τι κάνουν εκεί, νέα παιδιά, αντί να πάνε σπίτι και να βγάλουν τα μάτια τους.
Αλήθεια, τα κορίτσια τη πέφτουν συνέχεια στα αγόρια, που όμως είναι πολύ απασχολημένα στο να απαντάνε το μονότονο ‘τόσα χιλιόμετρα κάναμε, είναι κρίμα να φύγουμε’.
Πέρα από την έλλειψη δράσης στα πρώτα ¾ της ταινίας, ο serial killer είναι ένας καθυστερημένος που βογγάει, φοράει γουρουνοκεφαλή και περπατάει σαν ξεχαρβαλωμένος.
Δεν προκαλεί τρόμο, μόνο λύπηση.
Η αφήγηση ακολουθεί συνέχεια λάθος δρόμο, ο κόσμος του Madison δείχνει ασαφής, οι υποστηριζόμενοι χαρακτήρες έρχονται και φεύγουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ και οι ‘αγαπητοί’ πρωταγωνιστές πράττουν συνεχώς παράλογα και υπερβολικά, παίρνουν κάποιες πολύ ανόητες αποφάσεις και κάνουν τη μία βλακεία μετά την άλλη, σε σημείο που είναι δύσκολο να κερδίσουν τη συμπάθεια σου για τα δεινά τους.
Κάποιες σκηνοθετικές τεχνικές του England είναι ενδιαφέρουσσες, αλλά δε λειτουργούν καθόλου καλά.
Ειδικά το σκοτείνιασμα της οθόνης μετά από κάθε σκηνή στα τελευταία 10 λεπτά, είναι μάλλον εκνευριστικό.
Από την άλλη, ο England είναι θιασώτης των grindhouse των 70’s και των slasher των 80’s, και φαίνεται - η ταινία έχει ευθείες αναφορές στο Halloween του Carpenter και στο Just Before Dawn του Lieberman- αλλά δείχνει πολύ προσηλωμένος σε αυτά, που ξεχνάει το σήμερα.
Παραδόξως, στη προσπάθεια του να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτά τα φιλμ, αμέλησε το gore που, ιστορικά, είναι χαρακτηριστικό τους γνώρισμα.
Το Madison County είναι εντελώς αναίμακτο!
Έχουμε δει περισσότερο αίμα σε ταινίες με λιγότερα από $70.000 budget που είχε αυτό.
Συνολικά, η ταινία δεν είναι εντελώς μάπα.
Έχει αρκετά καλές ερμηνείες από το cast, μια γιαγιά που θα μπορούσε καλλιστα να γίνει ένα νέο horror icon και ένα μυστήριο γύρω από την ιστορία που σε κρατά τουλάχιστον κοντά στην οθόνη (σε άλλα φιλμ, έχεις ήδη αλλάξει δωμάτιο).
Δεν προκαλεί τρόμο, μόνο λύπηση.
Η αφήγηση ακολουθεί συνέχεια λάθος δρόμο, ο κόσμος του Madison δείχνει ασαφής, οι υποστηριζόμενοι χαρακτήρες έρχονται και φεύγουν σαν να μην υπήρξαν ποτέ και οι ‘αγαπητοί’ πρωταγωνιστές πράττουν συνεχώς παράλογα και υπερβολικά, παίρνουν κάποιες πολύ ανόητες αποφάσεις και κάνουν τη μία βλακεία μετά την άλλη, σε σημείο που είναι δύσκολο να κερδίσουν τη συμπάθεια σου για τα δεινά τους.
Κάποιες σκηνοθετικές τεχνικές του England είναι ενδιαφέρουσσες, αλλά δε λειτουργούν καθόλου καλά.
Ειδικά το σκοτείνιασμα της οθόνης μετά από κάθε σκηνή στα τελευταία 10 λεπτά, είναι μάλλον εκνευριστικό.
Από την άλλη, ο England είναι θιασώτης των grindhouse των 70’s και των slasher των 80’s, και φαίνεται - η ταινία έχει ευθείες αναφορές στο Halloween του Carpenter και στο Just Before Dawn του Lieberman- αλλά δείχνει πολύ προσηλωμένος σε αυτά, που ξεχνάει το σήμερα.
Παραδόξως, στη προσπάθεια του να αποτίσει φόρο τιμής σε αυτά τα φιλμ, αμέλησε το gore που, ιστορικά, είναι χαρακτηριστικό τους γνώρισμα.
Το Madison County είναι εντελώς αναίμακτο!
Έχουμε δει περισσότερο αίμα σε ταινίες με λιγότερα από $70.000 budget που είχε αυτό.
Συνολικά, η ταινία δεν είναι εντελώς μάπα.
Έχει αρκετά καλές ερμηνείες από το cast, μια γιαγιά που θα μπορούσε καλλιστα να γίνει ένα νέο horror icon και ένα μυστήριο γύρω από την ιστορία που σε κρατά τουλάχιστον κοντά στην οθόνη (σε άλλα φιλμ, έχεις ήδη αλλάξει δωμάτιο).
Είναι αυτό που λένε: Καλή προσπάθεια, αλλά μην το ξανακάνεις!
Release Date:
May 8, 2012
Madison County trailer από Horrorant
Post a Comment