Οι 10 Καλύτερες Χριστουγεννιάτικες ταινίες τρόμου
Μήπως ανήκετε στα άτομα εκείνα που σιχαίνονται τα Χριστούγεννα και όταν ακούν χριστουγεννιάτικες μελωδίες ή τρίγωνα κάλαντα βγάζουν σπυράκια ;
Που δεν πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη και τον θεωρούν μια τραγική φιγούρα επινοημένη για να βγάζουν χρήματα τα καταστήματα παιχνιδιών;
Ή σε αυτούς που στη θέα των στολισμένων μπαλκονιών στρέφουν το βλέμμα τους αηδιασμένοι από την άλλη μεριά;
Με άλλα λόγια μήπως το πνεύμα των Χριστουγέννων κι εσείς δεν έχετε συναντηθεί ποτέ;
Αν νιώθετε ότι σας περιγράφω ή γενικά ταυτίζεστε με κάποιο από τα παραπάνω τότε η λίστα που ακολουθεί παρακάτω είναι φτιαγμένη για κάτι «σκοτεινούς» τύπους σαν εσάς.
Αφιερωμένη σε σας που βαρέθηκαν να βλέπουν τα ίδια γλυκανάλατα φιλμ κάθε χρόνο και βαθειά μέσα τους πιστεύουν πως υπάρχει ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο ο μικρός Μacaulay Culkin πέφτει τελικά στα χέρια των επίδοξων ληστών του, με το πονηρό του χαμόγελο να κόβεται (από) μαχαίρι μια για πάντα!!!
Ακολουθεί λοιπόν ένα αφιέρωμα στα πιο χαρακτηριστικά Christmas horror films που επιχείρησαν να συνδέσουν την πλέον δημοφιλή γιορτή των Χριστουγέννων με δολοφονίες, τρομακτική ατμόσφαιρα και μπόλικο αίμα.
Άλλες φορές το αποτέλεσμα δικαίωσε σκηνοθέτη και κοινό και άλλες, πιστέψτε με, καθόλου!
Ή σε αυτούς που στη θέα των στολισμένων μπαλκονιών στρέφουν το βλέμμα τους αηδιασμένοι από την άλλη μεριά;
Με άλλα λόγια μήπως το πνεύμα των Χριστουγέννων κι εσείς δεν έχετε συναντηθεί ποτέ;
Αν νιώθετε ότι σας περιγράφω ή γενικά ταυτίζεστε με κάποιο από τα παραπάνω τότε η λίστα που ακολουθεί παρακάτω είναι φτιαγμένη για κάτι «σκοτεινούς» τύπους σαν εσάς.
Αφιερωμένη σε σας που βαρέθηκαν να βλέπουν τα ίδια γλυκανάλατα φιλμ κάθε χρόνο και βαθειά μέσα τους πιστεύουν πως υπάρχει ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο ο μικρός Μacaulay Culkin πέφτει τελικά στα χέρια των επίδοξων ληστών του, με το πονηρό του χαμόγελο να κόβεται (από) μαχαίρι μια για πάντα!!!
Ακολουθεί λοιπόν ένα αφιέρωμα στα πιο χαρακτηριστικά Christmas horror films που επιχείρησαν να συνδέσουν την πλέον δημοφιλή γιορτή των Χριστουγέννων με δολοφονίες, τρομακτική ατμόσφαιρα και μπόλικο αίμα.
Άλλες φορές το αποτέλεσμα δικαίωσε σκηνοθέτη και κοινό και άλλες, πιστέψτε με, καθόλου!
Black Christmas (1974) του Bob Clark
Πριν καν προλάβουν να αντιληφθούν τι συμβαίνει, ο μυστηριώδης φαρσέρ εισβάλει κρυφά στο κτίριο και δολοφονεί τις νεαρές φοιτήτριες μία προς μία.
Το Black Christmas για πολλούς θεωρείται το “shlasher των shlasher “ και η ταινία που ενέπνευσε το Halloween και το Friday the 13th.
Προερχόμενη από τον Καναδά, τάραξε τα νερά την εποχή που προβλήθηκε και αποτελεί σήμερα μια από τις κλασικότερες ταινίες τρόμου .
Το σενάριο στις μέρες μας μοιάζει κοινότυπο και παρωχημένο αλλά το μεγάλο του πλεονέκτημα παραμένει η εκπληκτική ατμόσφαιρα που ο σκηνοθέτης χτίζει λεπτό με το λεπτό.
Μέσα από ουσιαστικές και γεμάτες αγωνία σκηνές, το χριστουγεννιάτικο κλίμα χρησιμοποιείται από τον Clark σε απόλυτη συνάρτηση με την ατμόσφαιρα τρόμου που κυριαρχεί.
Η πρωταγωνίστρια Olivia Hussey (It, Romeo and Juliet) ως ευάλωτη Jess είναι ιδανική επιλογή για το ρόλο και σε συνδιασμό με την δυναμική Margot Kidder (Superman, The Amityville Horror) αποτελούν ένα αξιομνημόνευτο δίδυμο.
Γενικά το σασπένς είναι συνεχές και τα τετριμμένα κλισέ του είδους αποφεύγονται όσο αυτό είναι δυνατό.
Το σκοτεινό φινάλε γοητεύει με την αντισυμβατικότητα του και αποτελεί πρότυπο για τις αντίστοιχες ταινίες του είδους.
Το Black Christmas είναι το απόλυτο horror classic που σχετίζεται με τα Χριστούγεννα .
Σίγουρα αποτελεί το χαρακτηριστικότερο δείγμα αυτής της κατηγορίας και όχι μόνο αφού επηρέασε αισθητά πολλά αγαπημένα μεταγενέστερα classics (Halloween, Scream)
To 2004 κυκλοφόρησε και ένα άθλιο remake με τον ίδιο τίτλο από τον Glen Morgan που αξίζει μόνο για κάποιους ευρηματικούς φόνους και για την πρώτη γνωριμία μας με μερικές μελλοντικές (remake) scream queens όπως για παράδειγμα την Mary Elizabeth Winstead του πρόσφατου The Thing (2011) και την Katie Cassidy του A Nightmare On Elm Street (2010).
Silent night, Deadly Night (1984) του Charles E. Sellier Jr
Προερχόμενη από τον Καναδά, τάραξε τα νερά την εποχή που προβλήθηκε και αποτελεί σήμερα μια από τις κλασικότερες ταινίες τρόμου .
Το σενάριο στις μέρες μας μοιάζει κοινότυπο και παρωχημένο αλλά το μεγάλο του πλεονέκτημα παραμένει η εκπληκτική ατμόσφαιρα που ο σκηνοθέτης χτίζει λεπτό με το λεπτό.
Μέσα από ουσιαστικές και γεμάτες αγωνία σκηνές, το χριστουγεννιάτικο κλίμα χρησιμοποιείται από τον Clark σε απόλυτη συνάρτηση με την ατμόσφαιρα τρόμου που κυριαρχεί.
Η πρωταγωνίστρια Olivia Hussey (It, Romeo and Juliet) ως ευάλωτη Jess είναι ιδανική επιλογή για το ρόλο και σε συνδιασμό με την δυναμική Margot Kidder (Superman, The Amityville Horror) αποτελούν ένα αξιομνημόνευτο δίδυμο.
Γενικά το σασπένς είναι συνεχές και τα τετριμμένα κλισέ του είδους αποφεύγονται όσο αυτό είναι δυνατό.
Το σκοτεινό φινάλε γοητεύει με την αντισυμβατικότητα του και αποτελεί πρότυπο για τις αντίστοιχες ταινίες του είδους.
Το Black Christmas είναι το απόλυτο horror classic που σχετίζεται με τα Χριστούγεννα .
Σίγουρα αποτελεί το χαρακτηριστικότερο δείγμα αυτής της κατηγορίας και όχι μόνο αφού επηρέασε αισθητά πολλά αγαπημένα μεταγενέστερα classics (Halloween, Scream)
To 2004 κυκλοφόρησε και ένα άθλιο remake με τον ίδιο τίτλο από τον Glen Morgan που αξίζει μόνο για κάποιους ευρηματικούς φόνους και για την πρώτη γνωριμία μας με μερικές μελλοντικές (remake) scream queens όπως για παράδειγμα την Mary Elizabeth Winstead του πρόσφατου The Thing (2011) και την Katie Cassidy του A Nightmare On Elm Street (2010).
Silent night, Deadly Night (1984) του Charles E. Sellier Jr
Καταλήγει στο ορφανοτροφείο και περνά τα επόμενα δέκα χρόνια της ζωής του υπό την επιτήρηση της αυστηρής μητέρας Superior, μιας αντιπαθητικής καλόγριας που χρησιμοποιεί ανορθόδοξες μεθόδους σωφρονισμού.
Όταν ο Billy (Robert Brian Wilson) ξεμπερδέψει από εκεί πιάνει δουλειά σε μια αποθήκη.
Ο εργοδότης του όμως κάνει το τραγικό λάθος και τον αναγκάζει να ντυθεί με την κόκκινη στολή, λόγω γιορτών, για να διασκεδάσει τα παιδιά των πελατών.
Κάπου εκεί οι αναμνήσεις ξυπνάνε, το μυαλό του Billy παίρνει ανάποδες στροφές, το τσεκούρι γίνεται προέκταση του χεριού του και το μακελειό ξεκινά.
Αν εξαιρέσουμε το Black Christmas, το Silent Night, Deadly Night είναι η πιο γνωστή χριστουγεννιάτικη ταινία τρόμου στις H.Π.Α.
Όταν κυκλοφόρησε πολλοί γονείς αντέδρασαν με το θέμα της, θεωρώντας βλάσφημη και πολιτικώς μη ορθή την παρουσίαση του καλοκάγαθου γεράκου από την Καισαρεία ως ψυχοπαθή δολοφόνο.
Αποτέλεσμα της αντίδρασης αυτής ήταν το φιλμ να αποσυρθεί πολύ γρήγορα από τις αίθουσες.
Αποτέλεσμα της αντίδρασης αυτής ήταν το φιλμ να αποσυρθεί πολύ γρήγορα από τις αίθουσες.
Όμως ένα χρόνο μετά η εταιρία διανομής έκανε κίνηση ματ και το επανακυκλοφόρησε σε μη λογοκριμένη VHS έκδοση με αποτέλεσμα το Silent Night, Deadly Night να κάνει μια δεύτερη υπερ-επιτυχημένη καριέρα στο χώρο του βίντεο αυτή τη φορά, που της χάρισε το cult status που διατηρεί μέχρι σήμερα.
Αν και παλιομοδίτικης αισθητικής η ταινία ξεφεύγει από τα συνηθισμένα διότι συνδυάζει τρόμο και χιούμορ.
Δεν παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά και παρά τον αργό ρυθμό της οι φόνοι είναι ευφάνταστα εκτελεσμένοι και κάνουν το αποτέλεσμα αρκούντως διασκεδαστικό.
Μετά τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης ταινίας ακολούθησαν άλλα 4 σίκουελ!
Μάλιστα στο πρώτο από αυτά ο σκηνοθέτης, μετά την κατακραυγή που δέχτηκε από τους fans, τιμώρησε έστω και καθυστερημένα τη μισητή μητέρα Superior, που τη γλύτωσε στο πρώτο, χαρίζοντας της το τέλος που της άξιζε.
Don’ t Open Till Christmas (1984) του Edmund Purdom
Εδώ ο δολοφόνος δεν είναι ένας σαλταρισμένος ψυχοπαθής που ντύνεται Άγιος Βασίλης για να σκορπίσει το θάνατο, αλλά κάποιος που έχει βάλει στο μάτι όλους αυτούς τους γραφικούς που αρέσκονται στο να ντύνονται με την επίμαχη κόκκινη φορεσιά.
Και σκοπός του είναι να τους ξεπαστρέψει όσο το δυνατόν γίνεται πιο σύντομα.
Όλα αυτά διαδραματίζονται κάτω από το σκοτεινό ουρανό του ατμοσφαιρικού Λονδίνου, με τον δαιμόνιο επιθεωρητή Ian Harris (Edmund Purdom) να επιχειρεί να εξιχνιάσει το μυστήριο, με τη βοήθεια του πάντα καχύποπτου δημοσιογράφου Giles (Alan Lake).
Tο Don’t Open Till Christmas σε γενικές γραμμές δεν είναι μια καλή ταινία.
Οι τρομαχτικές σκηνές δεν είναι όσο τρομαχτικές θα ΄πρεπε και το ψεύτικο αίμα μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει στο σημερινό θεατή.
Το σασπένς χάνεται κάπου στα μισά και τελικά το μόνο που απομένει είναι οι λαχταριστές γυμνόστηθες νεαρές στάρλετ του 80 που χάνουν τη ζωή τους ντυμένες ή μάλλον γδυμένες στα κόκκινα.
Για σας πάντως που απεχθάνεστε τις συγκεκριμένες κόκκινες στολές και όσους τις φορούν η ταινία αυτή φαντάζει ιδανική επιλογή για ένα «ευχάριστο» βράδυ!
Christmas Evil (You Better Watch Out) (1980) του Lewis Jackson
Όλα όμως καταρρέουν όταν βλέπει τον πατέρα του ντυμένο με τη χαρακτηριστική στολή να ερωτοτροπεί με τη μητέρα του δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Τα ψυχολογικά τραύματα τον ακολουθούν στην ενήλικη ζωή και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αντιδράσει άσχημα όταν ο περίγυρος του δεν δείξει τον δέοντα σεβασμό στα χριστουγεννιάτικα έθιμα και ότι αυτά περιλαμβάνουν.
Η εμμονή του αυτή με τα Χριστούγεννα τον οδηγεί σε μια σειρά αψυχολόγητες πράξεις που περιλαμβάνει από ληστεία στο εργοστάσιο παιχνιδιών που εργάζεται μέχρι ξέφρενο χορό υπό τη συνοδεία αγνώστων, σε χριστουγεννιάτικο πάρτυ που παρευρίσκεται ακάλεστος.
Α! Ξέχασα να σας πω ότι στο ενδιάμεσο κάνει μερικούς φόνους και σφηνώνει σε μια καμινάδα!
Το Christmas Evil είναι μια περίεργη ταινία.
Η εμμονή του αυτή με τα Χριστούγεννα τον οδηγεί σε μια σειρά αψυχολόγητες πράξεις που περιλαμβάνει από ληστεία στο εργοστάσιο παιχνιδιών που εργάζεται μέχρι ξέφρενο χορό υπό τη συνοδεία αγνώστων, σε χριστουγεννιάτικο πάρτυ που παρευρίσκεται ακάλεστος.
Α! Ξέχασα να σας πω ότι στο ενδιάμεσο κάνει μερικούς φόνους και σφηνώνει σε μια καμινάδα!
Το Christmas Evil είναι μια περίεργη ταινία.
Νομίζω δεν υπάρχει πιο κατάλληλος χαρακτηρισμός για να την προσδιορίσω.
Είναι ένα κράμα θρίλερ, με λίγο από μαύρη κωμωδία και μικρές πινελιές παραμυθιού.
Εντυπωσιάζει ωστόσο η φθήνια της παραγωγής που βγάζει μάτι καθώς και τα χείριστα ειδικά εφέ.
Είναι τόσο κακοφτιαγμένα που σίγουρα έχουν γίνει από κάποιον ερασιτέχνη.
Μπορεί ως σύνολο να ξεχειλίζει eightίλα και προχειρότητα όμως βγάζω το καπέλο στο (από άλλη διάσταση) φινάλε που με έστειλε αδιάβαστο.
Σε μια σκηνή που φέρνει στο νου από Frankenstein μέχρι Thelma & Louise (ακολουθεί spoiler) o ήρωας μας (Brian Maggat) ντυμένος πάντα Άη Βασίλης, κυνηγημένος από τους κατοίκους της περιοχής, με πυρσούς στα χέρια, ως άλλο τέρας, πατάει τέρμα το γκάζι, πηδάει στο κενό και το φορτηγάκι του «μετατρέπεται» στο δικό του έλκηθρο που θα τον μεταφέρει επιτέλους σε κόσμους μακρινούς κι ….ονειρεμένους!
Μπορεί ως σύνολο να ξεχειλίζει eightίλα και προχειρότητα όμως βγάζω το καπέλο στο (από άλλη διάσταση) φινάλε που με έστειλε αδιάβαστο.
Σε μια σκηνή που φέρνει στο νου από Frankenstein μέχρι Thelma & Louise (ακολουθεί spoiler) o ήρωας μας (Brian Maggat) ντυμένος πάντα Άη Βασίλης, κυνηγημένος από τους κατοίκους της περιοχής, με πυρσούς στα χέρια, ως άλλο τέρας, πατάει τέρμα το γκάζι, πηδάει στο κενό και το φορτηγάκι του «μετατρέπεται» στο δικό του έλκηθρο που θα τον μεταφέρει επιτέλους σε κόσμους μακρινούς κι ….ονειρεμένους!
Jack Frost (1997) του Michael Cooney
Μην περιμένετε να γράψω περισσότερα για την υπόθεση, αρκετά χαμηλά έπεσα ήδη…
Πρώτα απ ‘ όλα να σας πω πως το Jack Frost ουδεμία σχέση έχει με τν ομώνυμη ταινία του 1998 με τον Michael Keaton.
Και οι δύο είναι κακές ταινίες αλλά εδώ η δικιά μας είναι τόσο κακή που περνάει στη σφαίρα του cult!
Το σημαντικό που τη διαφοροποιεί από το σωρό είναι πως κάνει φιλότιμες προσπάθειες να παρωδήσει τον εαυτό της χωρίς όμως να πετυχαίνει πάντα το αποτέλεσμα που προφανώς είχε στο μυαλό του ο σκηνοθέτης.
Οι φόνοι είναι κατά τη γνώμη μου από τους πιο γελοίους στην ιστορία του κινηματογράφου, οι σκηνές όλες τους κακοστημένες και οι ερμηνείες για πολύ ξύλο!
Μάλιστα σε μικρό ρόλο βλέπουμε την ανερχόμενη τότε (και έμεινε για πάντα νομίζω) Shannon Elizabeth του American Pie σε ρεσιτάλ τσιρίδας να αποτελεί ένα από τα θύματα του αιμοβόρου χιονάνθρωπου σε μια σκηνή τόσο εξωφρενικά κακή που θες να εισβάλλεις στην οθόνη να τη σκοτώσεις πρώτος.
Αν νομίζετε από τα όσα διαβάσατε ότι το Jack Frost δεν μου άρεσε, τότε είστε γελασμένοι.
Κι αυτό γιατί όταν κάτι υπερβαίνει τόσο πολύ τα όρια του κακού γούστου και έχει περισσότερες τρύπες κι από τυρί έμενταλ μόνο καλό μπορεί να σημαίνει.
Γι ‘ αυτό λοιπόν σας το προτείνω ως μοναδική ευκαιρία για να περάσετε ένα εναλλακτικό χριστουγεννιάτικο βράδυ με την παρέα σας.
Οι αφορμές για χαβαλέ και καφρίλα είναι πολλές.
Trust me!
Και αν είστε μαζοχιστές τότε δείτε στο καπάκι το Jack Frost 2 που καταφέρνει το ακατόρθωτο.
Και αν είστε μαζοχιστές τότε δείτε στο καπάκι το Jack Frost 2 που καταφέρνει το ακατόρθωτο.
Να γίνει πιο κακόγουστο κι από το πρώτο!
Εναλλακτικός (ελληνικότατος) τίτλος: Εσύ δεν ήσουν άνθρωπος, ήσουν χιονάνθρωπος!!!
To All A Good Night (1980) του David Hess
Διακοπές Χριστουγέννων και οι μαθήτριες του Calvin Finishing School αποφασίζουν να διοργανώσουν ένα ξέφρενο πάρτυ.
Τα αγόρια αυτοπροσκαλούνται όπως συμβαίνει συνήθως και η διασκέδαση αρχίζει.
Το βράδυ όμως για κακή τους τύχη δεν κύλα όσο αναιμακτα περίμεναν μιας και την εμφάνιση του κάνει ο απαραίτητος σε τέτοια σκηνικά δολοφόνος που είναι μασκαρεμένος - τι πρωτότυπο! – με τη στολή του Άη Βασίλη.
Τα νέκρα σώματα των άτυχων νεαρών αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται και παρά την εμπλοκή της αστυνομίας η μόνη που φαίνεται να μπορεί να δώσει τη λύση είναι η άβγαλτη (κλασική παρθένα – survivor ταινιών τρόμου) Nancy (Jennifer Runyon).
Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα που έρχεται σε αντίθεση με το ζεστό τοπίο της Καλιφόρνια (από τα λίγα μέρη που δεν χιονίζει σχεδόν ποτέ), αναμενόμενη πλοκή και σκοτεινές γωνίες λήψης που μετά βίας διακρίνεις τους πρωταγωνιστές, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ξεχασμένης b- movie.
Το μόνο που αξίζει να κρατήσετε από αυτήν είναι το γεγονός ότι αποτελεί την πρώτη ταινία που κάνει την εμφάνιση του Άγιος Βασίλης serial killer και πως σκηνοθέτης της είναι ο ηθοποιός David Hess που υποδύθηκε τον διαβόητο Krug στο κλασικό The Last House On The Left του Wes Craven.
Το βράδυ όμως για κακή τους τύχη δεν κύλα όσο αναιμακτα περίμεναν μιας και την εμφάνιση του κάνει ο απαραίτητος σε τέτοια σκηνικά δολοφόνος που είναι μασκαρεμένος - τι πρωτότυπο! – με τη στολή του Άη Βασίλη.
Τα νέκρα σώματα των άτυχων νεαρών αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται και παρά την εμπλοκή της αστυνομίας η μόνη που φαίνεται να μπορεί να δώσει τη λύση είναι η άβγαλτη (κλασική παρθένα – survivor ταινιών τρόμου) Nancy (Jennifer Runyon).
Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα που έρχεται σε αντίθεση με το ζεστό τοπίο της Καλιφόρνια (από τα λίγα μέρη που δεν χιονίζει σχεδόν ποτέ), αναμενόμενη πλοκή και σκοτεινές γωνίες λήψης που μετά βίας διακρίνεις τους πρωταγωνιστές, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ξεχασμένης b- movie.
Το μόνο που αξίζει να κρατήσετε από αυτήν είναι το γεγονός ότι αποτελεί την πρώτη ταινία που κάνει την εμφάνιση του Άγιος Βασίλης serial killer και πως σκηνοθέτης της είναι ο ηθοποιός David Hess που υποδύθηκε τον διαβόητο Krug στο κλασικό The Last House On The Left του Wes Craven.
Επίσης στην ταινία εμφανίζεται το σεναριακό εύρημα των δύο δολοφόνων που τόσο πολύ μας φάνηκε πρωτότυπο και προχωρημένο στο πρώτο Scream.
Λέτε ο Craven να επηρεάστηκε τόσο πολύ από την ταινία του παλιού του φίλου Hess ;
Ποτέ δεν ξέρεις!!!
Rare Exports : A Christmas Tale (2010) του Jalmari Helander
Στα χιονισμένα βουνά της Φινλανδίας εκατοντάδες μέτρα κάτω απο το έδαφος βρίσκεται θαμμένος ο πραγματικός Άγιος Βασίλης.
Δεν είναι όμως καλοσυνάτος και πρόσχαρος όπως τον έχουμε συνηθίσει αλλά μοχθηρός και διαβολικός με χόμπι την απαγωγή μικρών παιδιών.
Όταν μια ομάδα κυνηγών με επικεφαλής τον πατέρα (Jorma Tommila) του μικρού Pietari (Οnni Tommila) ύστερα απο μια αρχαιολογική σκαπάνη, καταφέρνει να τον αιχμαλωτίσει, επιχειρεί να τον πουλήσει σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία.
Ο σατανικός όμως γεράκος με τους ταράνδους του δεν είναι διατεθειμένος να κάτσει με σταυρωμένα χέρια.
Ξυπνάει από το λήθαργο, αναλαμβάνει δράση και προκαλεί αμέτρητους μπελάδες στους κυνηγούς και στους φιλήσυχους κατοίκους της περιοχής.
Το Rare Exports: A Christmas Tale αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους προσπάθεια του Helander ύστερα από τα παρόμοια short films που γύρισε το 2003 με τίτλο Rare Exports Inc και αποτέλεσαν τον πρόπομπο αυτού εδώ του φιλμ.
Το σκανδιναβικό αυτό διαμαντάκι εξέπληξε το κοινό με τη σπιρτάδα του και απέσπασε υψηλές βαθμολογίες κι από τους πιο δύσκολους κριτικούς.
Κι αυτό διότι καταφέρνει με το σαρδόνιο χιούμορ του (στο ύφος των Gremlins) να σατιρίσει πετυχημένα το γνώστο μύθο του Άη Βασίλη και να μας χαρίσει χωρίς τη χρήση περιττών εντυπωσιασμών μερικές πραγματικές τρομάρες.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος δίνει έμφαση στις λεπτομέρειες και εκπλήσει συνεχώς τους θεατές με τις ενδιαφέρουσες ιδέες του.
Γενικά είναι η πιο αξιόλογη αντί - Χριστουγεννιάτικη ταινία από τις πρόσφατες παραγωγές και απευθύνεται σ΄αυτούς που αρέσκονται σε αντισυμβατικές ταινίες μαύρου χιούμορ στο στυλ του Bad Santa (με τον Billy Bob Thorton).
Εκτός από το Χριστουγεννιάτικο θέμα της, η γρήγορη σκηνοθεσία, οι έξυπνοι διάλογοι και το ακατάπαυστο σασπένς είναι μερικά ακόμα στοιχεία που κάνουν την ταινία αυτή το απόλυτο must see των γιορτών.
P2 (2007) του Franck Khalfoun
Παραμονή Χριστουγέννων και η φιλόδοξη, εργασιομανής Angela Bridges (Rachel Nichols) ετοιμάζεται να φύγει από το γραφείο της για να περάσει το βράδυ με την οικογένεια της.
Η ώρα είναι περασμένη και κατευθύνεται βιαστικά προς το υπόγειο parking του επιπέδου Ρ2.
Η τύχη όμως δεν είναι με το μέρος της.
Το αυτοκίνητο της δεν παίρνει μπροστά, το κινητό της δεν έχει σήμα και κανένας δεν φαίνεται τριγύρω για να τη βοηθήσει.
Τότε σαν από μηχανής θεός εμφανίζεται ο φιλικός Thomas (Wes Bendley) που εργάζεται ως φύλακας στην εταιρία και της υπόσχεται να προσφέρει τη βοήθεια του αφού δεχτεί όμως πρώτα την πρόταση του για να δειπνήσουν μαζί.
Σχετικά γρήγορα η Angela θα συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για ένα ψυχολογικά διαταραγμένο άτομο που έχει εμμονή μαζί της, ότι την παρακολουθεί για μήνες και έχει σκοπό να την κάνει δική του, όποιο κι αν είναι το τίμημα.
Από το σημείο αυτό και μετά ακολουθεί ένα παιχνίδι γάτας - ποντικιού με την όμορφη Angela να προσπαθεί να παραμείνει ζωντανή ώστε να δραπετεύσει από το επίπεδο P2.
Πρώτα όμως πρέπει να βγάλει από τη μέση τον παράφρονα Thomas.
Μόνο τότε θα καταφέρει να κάνει ξανά Χριστούγεννα με την οικογένεια της.
Ο σκηνοθέτης Franck Khalfoum, στενός συνεργάτης του Alexander Aja, κάνει το ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία με εντυπωσιακό ομολογουμένως τρόπο.
Με ένα πολύ δυνατό σενάριο στα χέρια του χειρίζεται με δεξιοτεχνία την κάμερα και καταφέρνει να παραδώσει, τουλάχιστον μέχρι τα μισά, ένα σφιχτοδεμένο θρίλερ αγωνίας.
Η επιλογή των δύο ηθοποιών δεν θα μπορούσε να είναι ευστοχότερη με την πανέμορφη Rachel Nichols (Star Trek) πειστικότατη στο ρόλο της δυναμικής καριερίστας και τον Wes Bentley (American Beauty) σε μια αξιοθαύμαστη ερμηνεία στο ρόλο του διώκτη της.
Το Χριστουγεννιάτικο υπόβαθρο στο οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα φορτίζει ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα και το γιορτινό soundtrack που συνοδεύει τον ανελέητο αγώνα επιβίωσης της πρωταγωνίστριας, κάνει τα δημοφιλή χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ακούγονται, όπως το “Santa Baby “ να μην ηχούν πια τόσο ευχάριστα στα αυτιά μας.
Μπορεί το Ρ2 να μην διατηρεί τις αρχικές του υποσχέσεις μέχρι τέλους αλλά προτείνεται ανεπιφύλαχτα για 98 απολαυστικά λεπτά αδιάκοπης δράσης και αγωνίας.
Νομίζω μια ματιά στο εξαιρετικό trailer θα σας πείσει.
Silent Night , Bloody Night (1974) του Theodore Gershuny
Ένας νεαρός άντρας ονόματι Jeffrey Butler (James Patterson) κληρονομεί μια έπαυλη που τη δεκαετία του 30΄ ήταν άσυλο φρενοβλαβών και άνηκε στον παππού του Wilfred.
Ο Jeffrey επιθυμεί να πουλήσει το σπίτι στους μυστηριώδεις κατοίκους του χωριού του, οι οποίοι θέλουν διακαώς να το αγοράσουν.
Φαίνεται όμως πως κρύβεται κάποιο μυστικό πίσω από αυτή τους την προθυμία.
Κατόπιν, μια σειρά από παράξενα τηλεφωνήματα ταράζει την ηρεμία τους και τα πράγματα περιπλέκονται επικίνδυνα όταν ένας προς ένας οι ντόπιοι αρχίζουν να δολοφονούνται.
Τότε ο ήρωας μας αρχίζει να σκαλίζει την υπόθεση μέχρι που πέφτει στα χέρια του το ημερολόγιο του παππού του, που δίνει τη λύση του μυστηρίου μέσα από ένα υποβλητικό flashback.
Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα όπως φαντάζεστε κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων.
Το Silent Night, Bloody Night γυρίστηκε το 1970 αλλά λόγω επιπλοκών της εταιρίας διανομής κυκλοφόρησε 4 χρόνια αργότερα την περίοδο των γιορτών , ταυτόχρονα με το άλλο χριστουγεννιάτικο classic της λίστας, Black Christmas.
Μπορεί ο τίτλος του να είναι παρεμφερής με το Silent Night, Deadly Night και ίσως να μπερδεύει το σινεφίλ κοινό αλλά διαφοροποιείται αρκετά ως προς το περιεχόμενο του.
Δεν είναι ένα ακόμα θρίλερ τρόμου της σειράς αλλά μια ατμοσφαιρική ταινία μυστηρίου με σύνθετη πλοκή και εμπνευσμένη σκηνοθεσία.
Το χαμηλό budget παραδόξως όχι μόνο δεν κάνει κακό στην ταινία αλλά υποστηρίζει άθελα του την εφιαλτική ατμόσφαιρα που δημιουργείται, κάνοντας τα δρώμενα να φαίνονται πιο τρομαχτικά απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα.
Οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές και συνεισφέρουν στο να κρατήσουν σε εγρήγορση το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι τη λύση του μυστηρίου.
Το Silent Night, Bloody Night είναι κι αυτό από τις ταινίες που αξίζουν δεύτερης ευκαιρίας.
Στην εποχή του οι συγκυρίες δεν το βοήθησαν και δεν αναγνωρίστηκε όσο έπρεπε.
Γι αυτό ήρθε η ώρα το κοινό να του δώσει τη μεταχείριση που δικαιούται.
Gremlins (1984) του Joe Dante
Τη δεκαετία του 80 οι βασικοί κανόνες ήταν τρεις:
1. κράτησε τα μακριά από το νερό.
2. Μην τους δώσεις φαγητό μετά τα μεσάνυχτα
και 3. Ποτέ μα ποτέ μη τα εκθέσεις στο φως του ήλιου!
Ο λόγος φυσικά για τα περίφημα Gremlins!
Όποιος έκανε το λάθος να παραβεί κάποια από αυτές τις τρεις προειδοποιήσεις, γινόταν μάρτυρας της μετάλλαξης των αξιαγάπητων μικρών ζώων Mogway σε φρικιαστικά τερατόμορφα πλάσματα.
Κάπως έτσι την πάτησε και ο μικρός Billy Peltzer (Zach Galligan) που όταν δέχτηκε από τον πατέρα του τον μικρό, αξιαγάπητο Gizmo ως χριστουγεννιάτικο δώρο, δεν φανταζόταν τον πανικό που θα ακολουθούσε.
Τι να πει κανείς για τα θρυλικά πλέον Gremlins ;
Σε παραγωγή Steven Spielberg, o δαιμόνιος Joe Dante στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, δημιούργησε μια πανέξυπνη, απολαυστική παρωδία τρόμου με βιτριολικό χιούμορ που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμα της και δε λείπει από καμία λίστα με χριστουγεννιάτικες ταινίες.
Παράδοξο αν σκεφτεί κανείς πως αν εξαιρέσουμε το εορταστικό φόντο, είναι μια απολύτως αντί - χριστουγεννιάτικη ταινία που μας μεταφέρει το γιορτινό κλίμα με έναν κάπως πιο ανορθόδοξο τρόπο.
Μια απίστευτα διασκεδαστική φάρσα τρόμου με κύριους πρωταγωνιστές το κατάμαυρο χιούμορ και τη σαρκαστική διάθεση.
Είμαι σίγουρος πως όλοι σας έχετε δει το Gremlins άπειρες φορές (μαζί με το εξίσου εξωφρενικό του σίκουελ Gremlins 2) και υποψιάζομαι πως δε θα λέγατε όχι σε μια ακόμα προβολή…
Ποιος άλλωστε μπορεί ν’ αντισταθεί μπροστά σ ΄αυτά τα άσχημα, πονηρά και σκανταλιάρικα πλασματάκια που βεβηλώνουν ότι βρουν μπροστά τους, προκαλώντας το χάος;
Τα Gremlins εκτός από το γέλιο και τον τρόμο που μας προσφέρουν, συμβολίζουν την εποχή της αθωότητας μας.
Τότε που κοιτάζαμε τρομαγμένοι κάτω από το κρεβάτι για να σιγουρευτούμε ότι δε θα πεταχτεί ο αρχηγός τους ο Λουρίδας!
Να σας πω την αλήθεια… Εγώ ακόμα κοιτάζω όταν πλησιάζουν…. Χριστούγεννα!!!
Επίλογος
Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες αξιόλογες παραγωγές που έμειναν εκτός λίστας όπως για παράδειγμα το αριστουργηματικό The Nightmare Before Christmas του Tim Burton.
Προτίμησα όμως να κινηθώ σε πιο ανεξερεύνητα μονοπάτια (με εξαίρεση το Gremlins) και πιο ιδιαίτερες επιλογές.
Ελπίζω να το διασκεδάσατε και να βρήκατε ανάμεσα στις προτεινόμενες τη δική σας αγαπημένη τρομό - χριστουγεννιάτικη ταινία!
Κι αν δείτε μέσα στις γιορτές κάποιον ντυμένο με στολή Άγιου Βασίλη και τσεκούρι στο χέρι…μη φοβηθείτε.. εγώ θα ‘μαι μαζί με τα κατάλοιπα που μου άφησε αυτό το (τελικά όχι και τόσο) χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα!!!!
Νίκος Σιδεράς.
Ποτέ δεν ξέρεις!!!
Rare Exports : A Christmas Tale (2010) του Jalmari Helander
Δεν είναι όμως καλοσυνάτος και πρόσχαρος όπως τον έχουμε συνηθίσει αλλά μοχθηρός και διαβολικός με χόμπι την απαγωγή μικρών παιδιών.
Όταν μια ομάδα κυνηγών με επικεφαλής τον πατέρα (Jorma Tommila) του μικρού Pietari (Οnni Tommila) ύστερα απο μια αρχαιολογική σκαπάνη, καταφέρνει να τον αιχμαλωτίσει, επιχειρεί να τον πουλήσει σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρία.
Ο σατανικός όμως γεράκος με τους ταράνδους του δεν είναι διατεθειμένος να κάτσει με σταυρωμένα χέρια.
Ξυπνάει από το λήθαργο, αναλαμβάνει δράση και προκαλεί αμέτρητους μπελάδες στους κυνηγούς και στους φιλήσυχους κατοίκους της περιοχής.
Το Rare Exports: A Christmas Tale αποτελεί την πρώτη μεγάλου μήκους προσπάθεια του Helander ύστερα από τα παρόμοια short films που γύρισε το 2003 με τίτλο Rare Exports Inc και αποτέλεσαν τον πρόπομπο αυτού εδώ του φιλμ.
Το σκανδιναβικό αυτό διαμαντάκι εξέπληξε το κοινό με τη σπιρτάδα του και απέσπασε υψηλές βαθμολογίες κι από τους πιο δύσκολους κριτικούς.
Κι αυτό διότι καταφέρνει με το σαρδόνιο χιούμορ του (στο ύφος των Gremlins) να σατιρίσει πετυχημένα το γνώστο μύθο του Άη Βασίλη και να μας χαρίσει χωρίς τη χρήση περιττών εντυπωσιασμών μερικές πραγματικές τρομάρες.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος δίνει έμφαση στις λεπτομέρειες και εκπλήσει συνεχώς τους θεατές με τις ενδιαφέρουσες ιδέες του.
Γενικά είναι η πιο αξιόλογη αντί - Χριστουγεννιάτικη ταινία από τις πρόσφατες παραγωγές και απευθύνεται σ΄αυτούς που αρέσκονται σε αντισυμβατικές ταινίες μαύρου χιούμορ στο στυλ του Bad Santa (με τον Billy Bob Thorton).
Εκτός από το Χριστουγεννιάτικο θέμα της, η γρήγορη σκηνοθεσία, οι έξυπνοι διάλογοι και το ακατάπαυστο σασπένς είναι μερικά ακόμα στοιχεία που κάνουν την ταινία αυτή το απόλυτο must see των γιορτών.
P2 (2007) του Franck Khalfoun
Η ώρα είναι περασμένη και κατευθύνεται βιαστικά προς το υπόγειο parking του επιπέδου Ρ2.
Η τύχη όμως δεν είναι με το μέρος της.
Το αυτοκίνητο της δεν παίρνει μπροστά, το κινητό της δεν έχει σήμα και κανένας δεν φαίνεται τριγύρω για να τη βοηθήσει.
Τότε σαν από μηχανής θεός εμφανίζεται ο φιλικός Thomas (Wes Bendley) που εργάζεται ως φύλακας στην εταιρία και της υπόσχεται να προσφέρει τη βοήθεια του αφού δεχτεί όμως πρώτα την πρόταση του για να δειπνήσουν μαζί.
Σχετικά γρήγορα η Angela θα συνειδητοποιήσει πως πρόκειται για ένα ψυχολογικά διαταραγμένο άτομο που έχει εμμονή μαζί της, ότι την παρακολουθεί για μήνες και έχει σκοπό να την κάνει δική του, όποιο κι αν είναι το τίμημα.
Από το σημείο αυτό και μετά ακολουθεί ένα παιχνίδι γάτας - ποντικιού με την όμορφη Angela να προσπαθεί να παραμείνει ζωντανή ώστε να δραπετεύσει από το επίπεδο P2.
Πρώτα όμως πρέπει να βγάλει από τη μέση τον παράφρονα Thomas.
Μόνο τότε θα καταφέρει να κάνει ξανά Χριστούγεννα με την οικογένεια της.
Ο σκηνοθέτης Franck Khalfoum, στενός συνεργάτης του Alexander Aja, κάνει το ντεμπούτο του στη σκηνοθεσία με εντυπωσιακό ομολογουμένως τρόπο.
Με ένα πολύ δυνατό σενάριο στα χέρια του χειρίζεται με δεξιοτεχνία την κάμερα και καταφέρνει να παραδώσει, τουλάχιστον μέχρι τα μισά, ένα σφιχτοδεμένο θρίλερ αγωνίας.
Η επιλογή των δύο ηθοποιών δεν θα μπορούσε να είναι ευστοχότερη με την πανέμορφη Rachel Nichols (Star Trek) πειστικότατη στο ρόλο της δυναμικής καριερίστας και τον Wes Bentley (American Beauty) σε μια αξιοθαύμαστη ερμηνεία στο ρόλο του διώκτη της.
Το Χριστουγεννιάτικο υπόβαθρο στο οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα φορτίζει ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα και το γιορτινό soundtrack που συνοδεύει τον ανελέητο αγώνα επιβίωσης της πρωταγωνίστριας, κάνει τα δημοφιλή χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ακούγονται, όπως το “Santa Baby “ να μην ηχούν πια τόσο ευχάριστα στα αυτιά μας.
Μπορεί το Ρ2 να μην διατηρεί τις αρχικές του υποσχέσεις μέχρι τέλους αλλά προτείνεται ανεπιφύλαχτα για 98 απολαυστικά λεπτά αδιάκοπης δράσης και αγωνίας.
Νομίζω μια ματιά στο εξαιρετικό trailer θα σας πείσει.
Silent Night , Bloody Night (1974) του Theodore Gershuny
Ο Jeffrey επιθυμεί να πουλήσει το σπίτι στους μυστηριώδεις κατοίκους του χωριού του, οι οποίοι θέλουν διακαώς να το αγοράσουν.
Φαίνεται όμως πως κρύβεται κάποιο μυστικό πίσω από αυτή τους την προθυμία.
Κατόπιν, μια σειρά από παράξενα τηλεφωνήματα ταράζει την ηρεμία τους και τα πράγματα περιπλέκονται επικίνδυνα όταν ένας προς ένας οι ντόπιοι αρχίζουν να δολοφονούνται.
Τότε ο ήρωας μας αρχίζει να σκαλίζει την υπόθεση μέχρι που πέφτει στα χέρια του το ημερολόγιο του παππού του, που δίνει τη λύση του μυστηρίου μέσα από ένα υποβλητικό flashback.
Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα όπως φαντάζεστε κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων.
Το Silent Night, Bloody Night γυρίστηκε το 1970 αλλά λόγω επιπλοκών της εταιρίας διανομής κυκλοφόρησε 4 χρόνια αργότερα την περίοδο των γιορτών , ταυτόχρονα με το άλλο χριστουγεννιάτικο classic της λίστας, Black Christmas.
Μπορεί ο τίτλος του να είναι παρεμφερής με το Silent Night, Deadly Night και ίσως να μπερδεύει το σινεφίλ κοινό αλλά διαφοροποιείται αρκετά ως προς το περιεχόμενο του.
Δεν είναι ένα ακόμα θρίλερ τρόμου της σειράς αλλά μια ατμοσφαιρική ταινία μυστηρίου με σύνθετη πλοκή και εμπνευσμένη σκηνοθεσία.
Το χαμηλό budget παραδόξως όχι μόνο δεν κάνει κακό στην ταινία αλλά υποστηρίζει άθελα του την εφιαλτική ατμόσφαιρα που δημιουργείται, κάνοντας τα δρώμενα να φαίνονται πιο τρομαχτικά απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα.
Οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές και συνεισφέρουν στο να κρατήσουν σε εγρήγορση το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι τη λύση του μυστηρίου.
Το Silent Night, Bloody Night είναι κι αυτό από τις ταινίες που αξίζουν δεύτερης ευκαιρίας.
Στην εποχή του οι συγκυρίες δεν το βοήθησαν και δεν αναγνωρίστηκε όσο έπρεπε.
Γι αυτό ήρθε η ώρα το κοινό να του δώσει τη μεταχείριση που δικαιούται.
Gremlins (1984) του Joe Dante
1. κράτησε τα μακριά από το νερό.
2. Μην τους δώσεις φαγητό μετά τα μεσάνυχτα
και 3. Ποτέ μα ποτέ μη τα εκθέσεις στο φως του ήλιου!
Ο λόγος φυσικά για τα περίφημα Gremlins!
Όποιος έκανε το λάθος να παραβεί κάποια από αυτές τις τρεις προειδοποιήσεις, γινόταν μάρτυρας της μετάλλαξης των αξιαγάπητων μικρών ζώων Mogway σε φρικιαστικά τερατόμορφα πλάσματα.
Κάπως έτσι την πάτησε και ο μικρός Billy Peltzer (Zach Galligan) που όταν δέχτηκε από τον πατέρα του τον μικρό, αξιαγάπητο Gizmo ως χριστουγεννιάτικο δώρο, δεν φανταζόταν τον πανικό που θα ακολουθούσε.
Τι να πει κανείς για τα θρυλικά πλέον Gremlins ;
Σε παραγωγή Steven Spielberg, o δαιμόνιος Joe Dante στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, δημιούργησε μια πανέξυπνη, απολαυστική παρωδία τρόμου με βιτριολικό χιούμορ που δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμα της και δε λείπει από καμία λίστα με χριστουγεννιάτικες ταινίες.
Παράδοξο αν σκεφτεί κανείς πως αν εξαιρέσουμε το εορταστικό φόντο, είναι μια απολύτως αντί - χριστουγεννιάτικη ταινία που μας μεταφέρει το γιορτινό κλίμα με έναν κάπως πιο ανορθόδοξο τρόπο.
Μια απίστευτα διασκεδαστική φάρσα τρόμου με κύριους πρωταγωνιστές το κατάμαυρο χιούμορ και τη σαρκαστική διάθεση.
Είμαι σίγουρος πως όλοι σας έχετε δει το Gremlins άπειρες φορές (μαζί με το εξίσου εξωφρενικό του σίκουελ Gremlins 2) και υποψιάζομαι πως δε θα λέγατε όχι σε μια ακόμα προβολή…
Ποιος άλλωστε μπορεί ν’ αντισταθεί μπροστά σ ΄αυτά τα άσχημα, πονηρά και σκανταλιάρικα πλασματάκια που βεβηλώνουν ότι βρουν μπροστά τους, προκαλώντας το χάος;
Τα Gremlins εκτός από το γέλιο και τον τρόμο που μας προσφέρουν, συμβολίζουν την εποχή της αθωότητας μας.
Τότε που κοιτάζαμε τρομαγμένοι κάτω από το κρεβάτι για να σιγουρευτούμε ότι δε θα πεταχτεί ο αρχηγός τους ο Λουρίδας!
Να σας πω την αλήθεια… Εγώ ακόμα κοιτάζω όταν πλησιάζουν…. Χριστούγεννα!!!
Επίλογος
Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες αξιόλογες παραγωγές που έμειναν εκτός λίστας όπως για παράδειγμα το αριστουργηματικό The Nightmare Before Christmas του Tim Burton.
Προτίμησα όμως να κινηθώ σε πιο ανεξερεύνητα μονοπάτια (με εξαίρεση το Gremlins) και πιο ιδιαίτερες επιλογές.
Ελπίζω να το διασκεδάσατε και να βρήκατε ανάμεσα στις προτεινόμενες τη δική σας αγαπημένη τρομό - χριστουγεννιάτικη ταινία!
Κι αν δείτε μέσα στις γιορτές κάποιον ντυμένο με στολή Άγιου Βασίλη και τσεκούρι στο χέρι…μη φοβηθείτε.. εγώ θα ‘μαι μαζί με τα κατάλοιπα που μου άφησε αυτό το (τελικά όχι και τόσο) χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα!!!!
Νίκος Σιδεράς.
Post a Comment