Lovely Molly review

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χατζηπαπάς.

Πριν 13 χρόνια, ο σκηνοθέτης Eduardo Sanchez προκάλεσε αίσθηση στο ανυποψίαστο τότε κοινό με το The Blair Witch Project, μια ταινία που έμελλε να γίνει η βάση του νεωτεριστικού σύγχρονου τρόμου.

Όμως, όπως πολλοί σκηνοθέτες που έκαναν στο ντεμπούτο τους ένα απροσδόκητα μεγάλο χιτ, η μετέπειτα καριέρα του κατρακυλά στα βάθη των μέτριων horror και των τραβηγμένων sequel.

Και δεν τον βοηθά καθόλου που τα τμήματα μάρκετινγκ συνεχίζουν να διαλαλούν τη σύνδεση με το Blair Witch Project σε κάθε επόμενη ταινία του.

Αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση όμως – αρνητική όπως θα καταλάβατε – είναι η έλλειψη ιδεών του συγκεκριμένου κινηματογραφιστή, σε σημείο που σκέφτομαι ότι είναι από τους λίγους ανθρώπους που, ακόμα κοιμούνται και ξυπνούν με την εικόνα του Blair Witch Project στο μυαλό τους.

Γιατί, όταν η νέα του ταινία με τίτλο Lovely Molly (που μαθαίνω πως αρχικά λεγόταν The Possession, αλλά άλλαξε όταν έγινε γνωστό ότι ο τίτλος χρησιμοποιούνταν ήδη) ξεκινά με την εικόνα μιας γυναίκας που μιλάει δακρυσμένη σε μια βιντεοκάμερα, δε μπορείς παρά να βογκήξεις.

Μα, 13 χρόνια μετά, ξεκινάς τη νέα ταινία σου με την ίδια σκηνή που ξεκίνησες τη πρώτη;
Και μάλιστα, μια σκηνή που σημάδεψε το εν λόγω φιλμ;

Αλλά η παντελής έλλειψη ιδεών, δε φαίνεται μόνο στη πρώτη σκηνή.
Το Lovely Molly είναι μια κλασική ιστορία που …μπορεί να είναι στοιχειωμένη, μπορεί και όχι.

Η Molly (Gretchen Lodge) ζει σε μια μικρή πόλη, όπου μεγάλωσε με τη μεγαλύτερη αδελφή της, Hannah (Alexandra Holden, Post Grad).

Σε βιντεοσκοπημένα στιγμιότυπα, παρακολουθούμε το γάμο της Molly με τον Tim (Johnny Lewis, The Runaways), ένα ντόπιο αγόρι που εργάζεται ως οδηγός φορτηγού.
Από τα βίντεο, γίνεται σαφές ότι η Molly και η Hannah (που είναι ήδη παντρεμένη) είναι ορφανές.

Οι νεόνυμφοι Tim και Molly μετακομίζουν στο σπίτι όπου οι αδελφές ζούσαν με τους γονείς τους.

Είναι ένα μεγάλο αλλά καταβεβλημένο κτίσμα στα προάστια της πόλης, και ο Tim τοποθετεί ένα μοντέρνο σύστημα ασφαλείας για την προστασία της Molly, κατά τη διάρκεια των μεγάλων ταξιδιών του που τον κρατούν μακριά από το σπίτι.

Ένα βράδυ, το ζευγάρι ξυπνά από τον συναγερμό - η πίσω πόρτα έχει ανοίξει.
Θα ακούσουν επίσης βήματα στο σπίτι. 
Όταν ένας αστυνομικός φτάνει στο σπίτι, δε βρίσκει κανένα σημάδι διάρρηξης, αν και η πόρτα ήταν πράγματι ανοιχτή. 

Φεύγοντας, λέει στη Molly (με ένα βλέμμα όλο μυστήριο) ότι ήταν ο αστυνομικός που έφτασε πρώτος εκεί το βράδυ που πέθανε ο πατέρας της.
Μποοου!

Από αυτό το σημείο και μετά, βλέπουμε τη σταθερή κατρακύλα της Molly στη τρέλα, το δαιμονισμό ή ένα συνδυασμό και των δύο. 
Το σπίτι της είναι γεμάτο με ταραγμένες μνήμες, αλλά μπορεί επίσης να κατοικείται από ένα σκοτεινό πνεύμα που μόνο η Molly μπορεί να δει.

Στη πορεία, προκύπτει ότι η Molly έχει ιστορικό χρήσης ναρκωτικών, άρα μπορεί αυτά να προκαλούν αυτές τις ψυχικές δοκιμασίες …ή μήπως αυτά είναι μια (αποτυχημένη) απόπειρα να κρύψει τους φόβους της;

Να συμφωνήσω ότι είναι μαγκιά του Sanchez το ότι δεν γίνεται σαφές πόσες από τις εμπειρίες της Molly είναι μεταφυσικές ή απλώς μια ψυχολογική προβολή, χάρη στην αποτελεσματική αφήγηση της ιστορίας (από την άποψη της Molly).

Αλλά όλο αυτό δεν καταλήγει πουθενά, και νομίζω ούτε ο ίδιος αποφάσισε τι συμβαίνει πραγματικά με την ηρωίδα του.

Το Lovely Molly δεν είναι ένα ξεκάθαρο found footage φιλμ, αν και τα βίντεο είναι διάσπαρτα σε όλη την ταινία, μερικά από τα οποία δημιουργούνται από την ίδια τη Molly σε μια απελπισμένη προσπάθεια να καταγράψει αυτό που της συμβαίνει.

Ο ίδιος ο Sanchez χαρακτηρίζει τη ταινία του ως ‘…μια χαμηλού επιπέδου παραλλαγή του The Shining’.

Όπως και στο αριστούργημα του Stanley Kubrick, η ιστορία αφορά κάποιον που εγκαθίσταται σε ένα κτίριο με σκοτεινό παρελθόν, και σταδιακά μεταβάλλεται από αυτό.

Η βασική διαφορά όμως, και αυτή που το κάνει περισσότερο κλισέ, είναι ότι εδώ το κτίριο το γνωρίζει πολύ καλά η κάτοικος, γιατί μεγάλωσε σε αυτό.
Υπό αυτή την έννοια, έχουμε δει άπειρα τέτοια φιλμ με το παρελθόν του ήρωα να στοιχειώνει το παρόν του.

Όλα αυτά δε θα σήμαιναν και πολλά, αν υπήρχαν περιστατικά που συμβαίνουν στη ταινία.
Δυστυχώς, δε βλέπουμε τίποτα, δε γίνεται τίποτα, δε τρομάζουμε στάλα.
Από τα πιο κενά horror που έχουμε δει εδώ και καιρό.

Όσον αφορά τη πρωταγωνίστρια, η Gretchen Lodge έχει μια φάτσα που σου μένει, και εδώ παίζει ικανοποιητικά.

Ωστόσο, δε μπορώ να μην σχολιάσω τη μοίρα των νέων κοριτσιών που θέλουν να κάνουν καριέρα στο Hollywood, και πρέπει να δεχτούν κάμποσες ολόγυμνες σκηνές, προκειμένου να παίξουν στη πρώτη τους ταινία στον κινηματογράφο.

Έτσι είναι κορίτσια.
Θυμηθείτε τόσες και τόσες γνωστές σήμερα ηθοποιούς, στις πρώτες τους εμφανίσεις στο σινεμά.

Wellcome, Gretchen.

 
Lovely Molly trailer από Horrorant