Αφιέρωμα στην τριλογία της Karnstein της Hammer (1970 – 1971)

Και στη λογοτεχνία, αλλά και στον κινηματογράφο, ο βαμπιρισμός ήταν συνυφασμένος με τον ερωτισμό (αμφότερα θηλυκοί και αρσενικοί βρικόλακες εξέπεμπαν έναν ερωτισμό, και ας σου πίνανε το αίμα).

 

Στην έβδομη τέχνη ο Bela Lugosi στο Dracula (1931) της Universal ανακηρύχτηκε σύμβολο του σεξ (βοηθούσε και η βαριά του προφορά), αλλά έπρεπε να έρθει η δεκαετία του 1950 και τα remake της Hammer, που ανέδειξαν τον Christopher Lee στο απόλυτα σέξι βαμπίρ με το Horror of Dracula (1958) πλαισιώνοντας τον με γοτθική αισθητική και έντονο χρώμα.

 

Ήταν η ίδια εταιρία, η Hammer, που όταν είδε πως στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ο ερωτισμός απελευθερωνόταν και στο celluloid, που έκανε τα αιμοδιψή βαμπίρ της ακόμη πιο σέξι, και το αποτέλεσμα ήταν αυτή εδώ η εξαίρετη τριλογία.

 

Movie review: The Vampire Lovers (1970)

 

Η πλοκή λαμβάνει χώρα στη Γερμανία του 18^ου αιώνα, όπου και όταν η σεξοβόμβα βαμπίρ Carmila Karnstein (η ακαταμάχητη Ingrid Pitt) βάζει στο στόχαστρο της τους πλούσιους κατοίκους μιας απομακρυσμένης περιοχής.

 

Σκηνοθετημένη από τον μέγα μάστορα του είδους της εποχής Roy Ward Baker [μην παραλείψετε να δείτε το Asylum (1972) του] και με ένα καστ μεγατόνων (που συμπεριλαμβάνει ονόματα όπως αυτό του Peter Cushing), αυτό εδώ το διαμαντάκι του βρετανικού γοτθικού τρόμου μπορεί να διαβαστεί και ως αλληγορία τόσο για την πάλη των τάξεων, όσο και για τη σεξουαλική απελευθέρωση, ενώ παράλληλα αποτελεί ένα όμορφο σχόλιο για την ομορφιά του να είσαι απόκοσμος και κοινωνικά αποκλεισμένος. Μπορεί εξίσου καλά να θεαθεί και απλά ως ένα ατμοσφαιρικό (η ομίχλη στο νεκροταφείο δίνει και παίρνει) και σέξι (τα ντεκολτέ είναι πολύ βαθιά) φιλμ τρόμου, που απλόχερα προσφέρει δαγκώματα, παλουκώματα, και αποκεφαλισμούς.

 

Movie review: Lust for a Vampire (1971)

 

Το 1830, στη Styria, ο συγγραφέας Richard Lestrange (ο Michael Johnson, γνωστότερος για τις τηλεοπτικές δουλειές του) ερωτεύεται τη Mircalla (η Yutte Stensgaard, σε έναν ρόλο που αρνήθηκε η Ingrid Pitt) της οποίας το προηγούμενο όνομα ήταν Carmilla Karnstein και είναι φυσικά το πασίγνωστο βαμπίρ (εξ ου και ο τίτλος).

 

Παρότι σε καμία περίπτωση τόσο σέξι όσο το προηγούμενο κεφάλαιο της τριλογίας, τα βαθιά ντεκολτέ είναι και εδώ άφθονα. Ωστόσο μεγαλύτερη βάση θα πρέπει να δώσετε στα έντονα χρώματα της φωτογραφίας του David Muir [And Now for Something Completely Different (1971)]. Κάποια εφέ έχουν γεράσει λίγο άσχημα, ενώ είναι γεγονός και το ότι η πλειοψηφία των σκηνών είναι γυρισμένη σε στούντιο χτυπά άσχημα στο μάτι. Ο σκηνοθέτης Jimmy Sangster (που αντικατέστησε την τελευταία στιγμή τον Terence Fisher) προσφέρει ένα θρίλερ εποχής, που παραδόξως είναι πολύ engaging με τον υπνωτιστικό του ρυθμό.

 

Το σενάριο έγραψε ο Tudor Gates [Diabolik (1968)] βασισμένος στους χαρακτήρες που δημιούργησε ο Sheridan LeFanu. Η παραγωγή είναι των Harry Fine και Michael Style [μαζί κάνανε και το Fright (1971)]. Επίσης πρωταγωνιστεί και ο Raplh Bates(σε έναν ρόλο που αρχικά προοριζόταν για τον Peter Cushing).

 

Movie review: Twins of Evil (1971)

 

Οι δίδυμες κοπέλες του τίτλου Maria και Frieda[η Mary Collinson και η Madeleine Collinson αντίστοιχα, που μαζί εμφανίστηκαν σε λίγες ταινίες ακόμη, ανάμεσα τους και το She'll Follow You Anywhere (1971)] ορφάνεψαν πρόσφατα και μετακομίζουν από τη Βενετία όπου έμεναν στο Karnstein όπου φιλοξενούνται από τον θείο τους GustavWeil (ο Peter Cushing, σε μια από τις λίγες φορές που παίζει κάποιον «κακό») ο οποίος ηγείται μιας ιεράς εξέτασης, που οδηγεί στην πυρά όσες κοπέλες δεν συμφωνούν με τον χριστιανικό τους φονταμενταλισμό με τη δικαιολογία πως είναι μάγισσες.

 

Η Frieda σύντομα θα ερωτευθεί τον CountKarnstein (ο Damien Thomas, γνωστότερος για τις τηλεοπτικές δουλειές του) ο οποίος τυγχάνει να εμπλέκεται με τη μαύρη μαγεία και τα συναφή, και σύντομα – μέσω μιας ιεροτελεστίας που θα κάνει – θα καλέσει (από τον κόσμο των νεκρών) τη MircallaKarnstein (η Katya Wyeth, σε έναν ρόλο που αρνήθηκε η Ingrid Pitt) η οποία με τη σειρά της θα τον κάνει βαμπίρ, ενώ αυτός δεν θα αργήσει να κάνει βαμπίρ τη Frieda. Όπως καταλαβαίνεται τα δαγκώματα στους λαιμούς δίνουν και παίρνουν.

 

Ποιος θα επιβιώσει σε αυτό τον πόλεμο μεταξύ δεισιδαιμονιών και βρικολάκων, και ανάμεσα σε σκοταδισμό και σκότος;

 

Σε αυτή τη ταινία (που λειτουργεί ως prequel των προηγούμενων δύο) του σκηνοθέτη John Hough [Howling IV: The Original Nightmare (1988)] τα ντεκολτέ παραμένουν βαθιά, και η βία γίνεται εντονότερη, καθώς θα δείτε από παλουκώματα μέχρι και αποκεφαλισμούς!

 

Την παραγωγή ανέλαβαν και πάλι οι MichaelStyle και HarryFine, αλλά εκεί που επρόκειτο να κάνουν ένα φιλμ που θα λεγόταν VampireVirgins, ανακάλυψαν τις δίδυμες πρωταγωνίστριες σε ένα τεύχος του Playboy και αποφάσισαν να επιστρατεύσουν τον διάχυτο ερωτισμό τους για να πραγματοποιήσουν το παρών έργο.

 

Το σενάριο του Tudor Gates(και πάλι βασισμένο – αν και πολύ αχνά – στους χαρακτήρες του Sheridan LeFanu) προσπαθεί να παραθέσει όλες τις απόψεις όλων των μεριών των κεντρικών χαρακτήρων, μα καταλήγει να γίνεται ένα αθεϊστικό μανιφέστο.

 

Επίσης πρωταγωνιστεί ο Dennis Price, που την ίδια χρονιά ήταν και στο αγαπημένο σας Vampyros Lesbos (1971).

 

Η ταινία κυκλοφόρησε μαζί με το ανώτερο Hands of the Ripper (1971), ενώ τα set της χρησιμοποιήθηκαν για το – επίσης ανώτερο – Vampire Circus (1972). Τέλος να σημειώσω ότι έγινε και comic το 1977.