Header Ads

Οι 10 Καλύτερες Χριστουγεννιάτικες ταινίες τρόμου - Μέρος 1ο

Γράφει ο Νίκος Σιδεράς.

Μήπως ανήκετε στα άτομα εκείνα  που σιχαίνονται τα Χριστούγεννα  και  όταν ακούν χριστουγεννιάτικες μελωδίες  ή  τρίγωνα κάλαντα  βγάζουν σπυράκια ;

Που δεν πιστεύουν στον Άγιο Βασίλη και τον θεωρούν μια τραγική φιγούρα επινοημένη για να βγάζουν χρήματα τα καταστήματα παιχνιδιών?

Ή σε αυτούς που στη θέα των στολισμένων μπαλκονιών στρέφουν το βλέμμα τους αηδιασμένοι από την άλλη μεριά;

Με άλλα λόγια μήπως  το πνεύμα των Χριστουγέννων κι εσείς δεν έχετε συναντηθεί ποτέ;

Αν νιώθετε ότι σας περιγράφω ή γενικά ταυτίζεστε με κάποιο από τα παραπάνω  τότε η  λίστα που ακολουθεί  παρακάτω είναι φτιαγμένη για κάτι «σκοτεινούς» τύπους σαν εσάς.

Αφιερωμένη σε σας  που βαρέθηκαν να βλέπουν τα ίδια γλυκανάλατα φιλμ κάθε χρόνο και βαθειά μέσα τους  πιστεύουν πως υπάρχει ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο  ο μικρός Μacaulay  Culkin πέφτει τελικά  στα χέρια των επίδοξων ληστών του, με  το πονηρό του χαμόγελο να κόβεται (από) μαχαίρι μια για πάντα!!!

Ακολουθεί λοιπόν ένα αφιέρωμα στα πιο χαρακτηριστικά Christmas horror films που επιχείρησαν  να συνδέσουν την πλέον δημοφιλή γιορτή των Χριστουγέννων με δολοφονίες, τρομακτική ατμόσφαιρα και μπόλικο αίμα. 
Άλλες  φορές το αποτέλεσμα δικαίωσε σκηνοθέτη και κοινό και άλλες, πιστέψτε με, καθόλου!


Black Christmas (1974) του Bob Clark 

Λίγο πριν την έναρξη των χριστουγεννιάτικων διακοπών ένας άγνωστος τρομοκρατεί με τα τηλεφωνήματα του (βλέπε Scream) μια αδελφότητα θηλέων.
Πριν καν προλάβουν να αντιληφθούν τι συμβαίνει, ο μυστηριώδης φαρσέρ εισβάλει κρυφά στο κτίριο και δολοφονεί τις νεαρές φοιτήτριες μία προς μία.
 
Το Black Christmas για πολλούς θεωρείται  το “shlasher των shlasher “ και η ταινία που ενέπνευσε το Halloween και το Friday the 13th.

Προερχόμενη από τον Καναδά, τάραξε τα νερά την εποχή που προβλήθηκε και αποτελεί σήμερα μια από τις κλασικότερες ταινίες τρόμου .

Το σενάριο  στις μέρες μας μοιάζει κοινότυπο και παρωχημένο αλλά το μεγάλο του πλεονέκτημα παραμένει η εκπληκτική ατμόσφαιρα που ο σκηνοθέτης χτίζει λεπτό με το λεπτό.
Μέσα από ουσιαστικές και γεμάτες αγωνία σκηνές, το χριστουγεννιάτικο κλίμα χρησιμοποιείται από τον Clark σε απόλυτη συνάρτηση με την ατμόσφαιρα τρόμου που κυριαρχεί.

Η πρωταγωνίστρια Olivia Hussey (It, Romeo and Juliet) ως ευάλωτη Jess είναι ιδανική επιλογή για το ρόλο και σε συνδιασμό με την δυναμική Margot Kidder (Superman, The Amityville Horror) αποτελούν ένα αξιομνημόνευτο δίδυμο.

Γενικά το σασπένς είναι συνεχές και τα τετριμμένα κλισέ του είδους αποφεύγονται όσο αυτό είναι δυνατό.

Το σκοτεινό φινάλε γοητεύει με την αντισυμβατικότητα του και αποτελεί πρότυπο για τις αντίστοιχες  ταινίες του είδους.

Το Black Christmas είναι το απόλυτο horror classic που σχετίζεται με τα Χριστούγεννα .
Σίγουρα αποτελεί το χαρακτηριστικότερο δείγμα αυτής της κατηγορίας και όχι μόνο αφού  επηρέασε αισθητά  πολλά αγαπημένα μεταγενέστερα classics (Halloween, Scream)

To 2004 κυκλοφόρησε και ένα άθλιο remake  με τον ίδιο τίτλο από τον Glen Morgan που αξίζει μόνο για κάποιους ευρηματικούς φόνους και για την πρώτη γνωριμία μας με μερικές μελλοντικές  (remake) scream queens όπως για παράδειγμα την Mary Elizabeth Winstead του πρόσφατου The Thing (2011) και την Katie Cassidy του A Nightmare On Elm Street (2010).


 

Silent night, Deadly Night (1984) του Charles E. Sellier Jr

Ο μικρός Billy παρακολουθεί τους γονείς του να δολοφονούνται βάναυσα από έναν άντρα που είναι ντυμένος  Άγιος  Βασίλης.
Καταλήγει στο ορφανοτροφείο και περνά τα επόμενα δέκα χρόνια της ζωής του υπό την επιτήρηση της αυστηρής μητέρας Superior, μιας αντιπαθητικής καλόγριας που χρησιμοποιεί ανορθόδοξες μεθόδους σωφρονισμού.

Όταν ο Billy (Robert Brian Wilson) ξεμπερδέψει από εκεί πιάνει δουλειά σε μια αποθήκη.
 Ο εργοδότης του όμως κάνει το τραγικό λάθος  και τον αναγκάζει να ντυθεί  με την κόκκινη στολή, λόγω γιορτών, για να διασκεδάσει τα παιδιά των πελατών.
Κάπου εκεί οι αναμνήσεις ξυπνάνε, το μυαλό του Billy παίρνει ανάποδες στροφές, το τσεκούρι γίνεται προέκταση του χεριού του και το μακελειό ξεκινά.

Αν εξαιρέσουμε το Black Christmas, το Silent Night, Deadly Night είναι η πιο γνωστή χριστουγεννιάτικη ταινία τρόμου στις H.Π.Α.

Όταν  κυκλοφόρησε πολλοί γονείς αντέδρασαν με το θέμα της, θεωρώντας βλάσφημη και πολιτικώς  μη ορθή την παρουσίαση του καλοκάγαθου γεράκου από την Καισαρεία ως ψυχοπαθή δολοφόνο.
Αποτέλεσμα της αντίδρασης αυτής ήταν το φιλμ να αποσυρθεί πολύ γρήγορα από τις αίθουσες.

Όμως ένα χρόνο μετά η εταιρία διανομής  έκανε κίνηση ματ και το επανακυκλοφόρησε σε μη λογοκριμένη VHS έκδοση με αποτέλεσμα το Silent Night, Deadly Night να κάνει μια δεύτερη υπερ-επιτυχημένη  καριέρα στο χώρο του βίντεο αυτή τη φορά, που της χάρισε το cult status που διατηρεί μέχρι σήμερα.

Αν και παλιομοδίτικης αισθητικής η ταινία ξεφεύγει από τα συνηθισμένα διότι συνδυάζει τρόμο και χιούμορ.
Δεν παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά και παρά τον αργό ρυθμό της οι φόνοι είναι ευφάνταστα εκτελεσμένοι και κάνουν το αποτέλεσμα αρκούντως διασκεδαστικό.

Μετά τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης ταινίας ακολούθησαν άλλα 4 σίκουελ! Μάλιστα στο πρώτο από αυτά ο σκηνοθέτης, μετά την κατακραυγή που δέχτηκε από τους fans, τιμώρησε έστω και καθυστερημένα τη μισητή μητέρα Superior, που τη γλύτωσε στο πρώτο, χαρίζοντας της το τέλος που της άξιζε.
 

Don’ t Open Till Christmas (1984) του Edmund Purdom

Αν προσπεράσουμε τον πιασάρικο τίτλο , η πρωτοτυπία αυτού του Christmas shlasher έγκειται στην έξυπνη  σεναριακή ιδέα που πραγματεύεται.

Εδώ ο δολοφόνος δεν είναι ένας σαλταρισμένος ψυχοπαθής που ντύνεται Άγιος  Βασίλης για να σκορπίσει το θάνατο, αλλά κάποιος που έχει βάλει στο μάτι όλους αυτούς τους γραφικούς που αρέσκονται στο να ντύνονται με την επίμαχη κόκκινη φορεσιά. 
Και σκοπός του είναι να τους ξεπαστρέψει όσο το δυνατόν  γίνεται πιο σύντομα.

Όλα αυτά διαδραματίζονται κάτω από το σκοτεινό ουρανό του ατμοσφαιρικού Λονδίνου, με τον δαιμόνιο επιθεωρητή Ian Harris (Edmund Purdom) να επιχειρεί να εξιχνιάσει το μυστήριο, με τη βοήθεια του πάντα καχύποπτου δημοσιογράφου Giles (Alan Lake).

Tο Don’t Open Till Christmas σε γενικές γραμμές δεν είναι μια καλή ταινία.
Οι τρομαχτικές σκηνές δεν είναι όσο τρομαχτικές θα ΄πρεπε και το ψεύτικο αίμα μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει στο σημερινό θεατή.
 Το σασπένς χάνεται κάπου στα μισά και τελικά το μόνο που απομένει είναι οι λαχταριστές γυμνόστηθες νεαρές στάρλετ του 80 που χάνουν τη ζωή τους ντυμένες ή μάλλον γδυμένες στα κόκκινα.

Για σας πάντως που απεχθάνεστε τις συγκεκριμένες κόκκινες στολές και όσους τις φορούν η ταινία αυτή φαντάζει ιδανική επιλογή για ένα «ευχάριστο» βράδυ!


Christmas Evil (You Better Watch Out) (1980) του Lewis Jackson

Ο μικρός Harry αγαπάει πολύ τα Χριστούγεννα και κυρίως τον Άγιο Βασίλη. 
Όλα όμως καταρρέουν όταν βλέπει τον πατέρα του ντυμένο με τη χαρακτηριστική στολή να ερωτοτροπεί με τη μητέρα του δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Τα ψυχολογικά τραύματα τον ακολουθούν στην ενήλικη ζωή και αυτό έχει ως  αποτέλεσμα  να αντιδράσει άσχημα όταν ο περίγυρος του δεν δείξει τον δέοντα σεβασμό στα χριστουγεννιάτικα έθιμα και ότι αυτά περιλαμβάνουν.

Η εμμονή του αυτή με τα Χριστούγεννα τον οδηγεί σε μια σειρά αψυχολόγητες πράξεις  που περιλαμβάνει από ληστεία στο εργοστάσιο παιχνιδιών που εργάζεται μέχρι  ξέφρενο χορό υπό τη συνοδεία αγνώστων, σε χριστουγεννιάτικο πάρτυ που παρευρίσκεται ακάλεστος.
Α! Ξέχασα  να σας πω ότι στο ενδιάμεσο κάνει μερικούς φόνους και σφηνώνει σε μια καμινάδα!

Το Christmas Evil είναι μια περίεργη ταινία.
Νομίζω δεν υπάρχει πιο κατάλληλος χαρακτηρισμός για να την προσδιορίσω.
Είναι ένα κράμα θρίλερ, με λίγο από  μαύρη κωμωδία  και μικρές πινελιές  παραμυθιού.

Εντυπωσιάζει  ωστόσο  η  φθήνια της παραγωγής που βγάζει μάτι καθώς και τα  χείριστα ειδικά εφέ. 
Είναι τόσο κακοφτιαγμένα που σίγουρα έχουν γίνει από κάποιον ερασιτέχνη.
Μπορεί ως  σύνολο  να ξεχειλίζει eightίλα  και προχειρότητα όμως βγάζω το καπέλο στο (από άλλη διάσταση) φινάλε που με έστειλε αδιάβαστο.

Σε μια σκηνή που φέρνει στο νου από Frankenstein  μέχρι Thelma & Louise (ακολουθεί spoiler) o ήρωας μας (Brian Maggat) ντυμένος πάντα Άη Βασίλης, κυνηγημένος από τους κατοίκους της περιοχής, με πυρσούς στα χέρια, ως άλλο τέρας, πατάει τέρμα το γκάζι, πηδάει στο κενό και το φορτηγάκι του «μετατρέπεται» στο δικό του έλκηθρο που θα τον μεταφέρει επιτέλους σε κόσμους μακρινούς κι ….ονειρεμένους!


Jack Frost (1997) του Michael Cooney

Κατά συρροή δολοφόνος (Scott Mc Donald) πεθαίνει και επιστρέφει στη ζωή ως χιονάνθρωπος για να πάρει εκδίκηση από τον σερίφη  που τον έπιασε.
Μην περιμένετε να γράψω περισσότερα  για την υπόθεση, αρκετά χαμηλά έπεσα ήδη…

Πρώτα απ ‘ όλα  να σας πω πως το Jack Frost ουδεμία σχέση έχει με τν ομώνυμη ταινία του 1998 με τον Michael Keaton.
Και οι δύο είναι κακές ταινίες αλλά εδώ η δικιά μας είναι τόσο κακή που περνάει στη σφαίρα του cult!
Το σημαντικό που τη διαφοροποιεί από το σωρό είναι  πως κάνει   φιλότιμες προσπάθειες  να παρωδήσει  τον εαυτό της  χωρίς όμως να πετυχαίνει πάντα  το αποτέλεσμα  που προφανώς είχε στο μυαλό του ο σκηνοθέτης.

Οι φόνοι είναι κατά τη γνώμη μου από τους πιο γελοίους στην ιστορία του κινηματογράφου, οι σκηνές όλες τους κακοστημένες  και οι ερμηνείες για πολύ ξύλο!

Μάλιστα σε μικρό ρόλο βλέπουμε την ανερχόμενη τότε (και έμεινε για πάντα νομίζω) Shannon Elizabeth  του American Pie σε ρεσιτάλ τσιρίδας  να αποτελεί ένα από τα θύματα του αιμοβόρου χιονάνθρωπου σε μια σκηνή τόσο εξωφρενικά κακή που θες να εισβάλλεις στην οθόνη να τη σκοτώσεις πρώτος.

Αν νομίζετε από τα όσα διαβάσατε ότι το Jack Frost  δεν μου άρεσε, τότε είστε γελασμένοι.
Κι αυτό γιατί όταν κάτι υπερβαίνει τόσο πολύ τα όρια του κακού γούστου και έχει περισσότερες τρύπες κι από τυρί έμενταλ  μόνο καλό μπορεί να σημαίνει.

Γι ‘ αυτό λοιπόν σας το προτείνω ως μοναδική ευκαιρία για  να περάσετε ένα εναλλακτικό χριστουγεννιάτικο βράδυ με την παρέα σας. 
Οι αφορμές για χαβαλέ και καφρίλα είναι πολλές.
Trust me!

Και αν είστε μαζοχιστές  τότε δείτε στο καπάκι το Jack Frost 2 που καταφέρνει το ακατόρθωτο. 

Να γίνει πιο κακόγουστο κι από το πρώτο!

Εναλλακτικός (ελληνικότατος) τίτλος: Εσύ δεν ήσουν άνθρωπος, ήσουν χιονάνθρωπος!!!




Σύντομα το 2ο Μέρος